ons avontuur

We wilden nog ‘iets geks’ doen in ons leven en dat werd een vakwerkhuis in Kröv, waar we sinds 2008 aan het werk zijn. Het pand bestaat uit 3 delen. Het oudste deel is uit '1600 en nog wat', dan een deel uit 1779 en tenslotte de "nieuwbouw" van ergens tussen 1779 en 1820. Onze werkvolgorde kan vreemd over komen; dit komt omdat we er ook in willen wonen en dus wordt er ook aandacht aan het “wooncomfort” besteed.

Archief

Nieuws 16 oktober 2013

16 oktober 2013 – vandaag was grotendeels een kopie van gisteren, zowel qua weer als qua werkzaamheden.

Het looppad op de eerste muur groeide weer wat na het nodige puzzelwerk. Het valt niet altijd mee om vlakke stenen van de juiste dikte en vooral vorm te vinden en als ze dan gevonden zijn, dan moeten ze ook nog stevig genoeg in cement worden gelegd. Dit looppad kan alleen gemaakt worden als het tweede lagere muurtje erachter ook af is.

Dit is ook weer een Trockenmauer, dus losliggende stenen met hier en daar een beetje leem ertussen. Het accent ligt duidelijk op de voorkant die in het zicht blijft. De binnenkant wordt opgevuld met stenen die onbruikbaar zijn voor de voorkant of bovenkant, waarbij alle holtes opgevuld worden met vochtig aangestampt leem.

Als eerste werden er onder de Fußpfetten 2 extra steunen gezet en daarna kwamen er 2 korte stukken balk tegen de dakbalken naast de dakkapel aan, om de dakkapel te ondersteunen. Het raamwerk van de dakkapel werd erop gezet en daarna werden de zijkanten beplankt.

Het volgende karweitje wat het van onder naar boven beplanken van het dak en toen dat grotendeels af was, werd de rest van de tijd gevuld met het maken van het dakje van de dakkapel. Omdat het weer onvoorspelbaar is, maar de kans op regen groot blijft, hebben we alles weer afgedicht met zeilen. Morgen gaan we weer verder.

Ook nu is er weer een uitgebreider verslag met foto’s van de werkzaamheden, dat staat hier.

‘s Avonds gingen we weer eens naar het Echternacher Hof, want daar hadden we de vorige keer lekkere saté gegeten. Helaas stond de saté eigenlijk niet meer op het menu, maar voor ons werd het toch nog een keer te voorschijn getoverd. Er zat een prima waldorfsalade bij en al etend, drinkend en pratend met de eigenaren Sarah en Marcel verstreek de avond. We konden niet te laat maken, want de volgende dag moest er weer ‘gearbeitet’ worden.

Leave a Reply