ons avontuur

We wilden nog ‘iets geks’ doen in ons leven en dat werd een vakwerkhuis in Kröv, waar we sinds 2008 aan het werk zijn. Het pand bestaat uit 3 delen. Het oudste deel is uit '1600 en nog wat', dan een deel uit 1779 en tenslotte de "nieuwbouw" van ergens tussen 1779 en 1820. Onze werkvolgorde kan vreemd over komen; dit komt omdat we er ook in willen wonen en dus wordt er ook aandacht aan het “wooncomfort” besteed.

Archief

Schoorsteen

Augustus 2010 – na een uitgebreide controle van de staat van de dakplanken werden er 2 dakladders op het dak gelegd zodat we aan beide kanten van de schoorsteen konden komen. Daar aangekomen was het meteen duidelijk waarom het daar zo erg lekte, want de cementachtige afdichting tussen schoorsteen en dak was grotendeels verdwenen (delen lagen in de dakgoot) of zat los.

De losse delen werden verwijderd en de overgang tussen dak en schoorsteen werd ingepakt met dakband.

Omdat we toch op de nok van het dak zaten werd er een strook aluminium dakband over de nok geplakt, waardoor er een waterdichte verbanding ontstond tussen de Schiffer dakbedekking aan de straatkant en de dakleerachtige dakbedekking aan de achterkant. Toen dit af was, werd het nog openliggende stuk dak provisorisch dichtgemaakt want inmiddels was het donker geworden door een naderende onweerswolk.

Het zat net op tijd dicht voor de hoosbui en uit de “praktijktest” bleek gelukkig dat het niet meer lekte rondom de schoorsteen!

 

4 oktober 2011 O- omdat we op het dak aan het werk waren vlakbij de schoorsteen, hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om de schoorsteen weer eens goed te bekijken. De schoorsteen stond al op de renovatielijst. Een tijdstip hiervoor hadden we nog niet, want we hebben deze schoorsteen pas eventueel nodig als we de openhaard in de kamer gaan gebruiken en dat duurt waarschijnlijk nog wel een paar jaar.
De boogvormige bovenkant van de schoorsteen was gebroken en het kleinste stuk stond los op de schoorsteen.

Met een gewicht van ergens tussen de 5 en 10 kg was het niet de bedoeling dat dit naar beneden zou vallen en al zeker niet aan de straatkant. Dus hebben we het stuk eraf gehaald.
Het grote stuk zat nog vast aan een soort van metalen wapening en dit hebben we daarom maar plat bovenop de schoorsteen gelegd.

Vervolgens hebben we –met 1 persoon op de uitkijk voor langskomend verkeer- de schoorsteen ingepakt in plastic wat met dakband en ’tie ribs’ werd vastgezet en zie ons eigen Christootje*.

* vernoemd naar de Bulgaarse kunstenaar Christo Vladimirov Javacheff.