Voor 2019
Toen we het pand kochten zat er een dak op, al was dat op sommige plaatsen niet meer dan een paar rotte planken met grote gaten ertussen. Enthousiast begonnen we met de reparatie en net toen we een stuk af hadden, kregen we te horen dat de bestemmingswijziging alleen goedgekeurd zou worden als het dak werd aangepast aan de huidige voorschriften.
Het hele dak van de achterste 8×8 meter en de houtconstructie eronder moest eraf en er kwamen nieuwe dikke balken op, een nok (die er voorheen niet op zat) en dikkere dakplanken. T.z.t. wilden we leistenen op het dak hebben en in afwachting daarvan kwam er tijdelijk dakleer op. Omdat het tijdelijk was, was de kwaliteit ook tijdelijke (= minder goed) en dat hebben we geweten.
Het dakdeel wat aan de regen en wind kant lag, was nauwelijks dicht te krijgen en 3 winters op rij konden we na een storm terug om weer een stuk losgewaaide dakbedekking vast te zetten of te vervangen. Na 3 keer gaat de lol er wel vanaf en daarom hebben we besloten om dat deel van het dak dit jaar definitief te laten dekken (met dakleer) en dan volgend jaar de andere kant (met leisteen) en de achtergevel.
De fotoserie van het definitieve dak staat hier en wordt steeds aangevuld.
2019
19 november 2019 – de reden dat we hier de komende dagen zijn, is niet om zelf de hele dag te gaan werken, maar omdat de dakdekkers komen. De achterkant van het dak, wat boven de keuken en een deel van de Scheune (werkplaats) zit, krijgt namelijk z’n definitieve dakbedekking en als het goed is ook nog zonnecellen.
Eigenlijk zouden ze gisteren al beginnen, maar door de regen van de afgelopen dagen waren wat andere projecten uitgelopen en beginnen ze vandaag. Met 2-8 graden wordt het niet echt warm, maar de regen was ’s nachts opgehouden en de ochtend begon droog en nagenoeg windstil.
De dakdekkers begonnen met de steigers op te bouwen. Dat er een steiger in het gangetje links zou komen wisten we, maar een steiger bij de achtergevel hadden we niet op ons netvlies staan. Hiervoor moesten we eerst de restanten van onze eigen steiger afbreken. Gelukkig paste de steigers voor en achter prima, zodat ze het dak op konden.
Behalve dakbedekking stond ook een nieuwe dakgoot op het programma. De vorige lekte namelijk en was behoorlijk aangetast door zure stoffen die bij regen uit de dakbedekking komen. De nieuwe dakgoot heeft een extra beschermlaag om herhaling te voorkomen. Verder komt er nu ook een aluminium Traufblech (letterlijk ‘druipblik’, geen idee hoe dit in het Nederlands heet) op. Als laatste is ook de plaats van de afvoerbuis iets verplaatst om voor een betere waterafvoer te zorgen.
20 november 2019 – de temperatuur wordt hetzelfde als gisteren, 2 tot 8 graden. De zon blijft een groot deel van de dag weg; geen probleem, als de regen ook wegblijft.
In principe worden de banen van de dakbedekking verticaal op het dak gelegd. Dat gebeurt hier ook, behalve dat er aan de onderkant een horizontale baan omdat daar de steunen voor het looprooster komen. Die steunen worden op de toplaag gezet en daarna komt er een klein stukje dakbedekking over de plaats waar de schroeven zitten.
Met een slagsnoer werd een lijn afgetekend als richtpunt voor de onderkant van de steunen en werden ze vastgeschroefd op de balken eronder.
Ze zullen er niet snel afwaaien, want elke steun zit vast met 3 schroeven van 6 x 150 mm.
De bovenkant van de beugels is draaibaar vanwege het verschil in dakhellingen, zodat je ze waterpas kunt zetten.
Om de schroeven af te dekken en voor waterdichtheid kwam er op elke steun een reepje dakbedekking wat naar boven doorliep tot de horizontale naad. Toen dat gedaan was, kwam er tijdelijke planken op, zodat je vrij comfortabel over het dak kunt lopen.
Het plaatsen van de steunen is een vrij tijdrovend karweitje, maar toch kregen ze de helft van de dakbedekking er ook nog op. We hadden er rekening mee gehouden dat de oude dakbedekking eraf moest en dat ook de onderlaag vervangen moest worden. Het was een meevaller dat dit niet hoefde. De oude onderlaag lag er goed en (nog belangrijker) vlak op, waardoor die kon blijven liggen.
Naast kostenbesparing, geeft het nu ook niet als het een beetje regent. Een belangrijke functie van de onderlaag, die op het dak gespijkerd wordt, is te voorkomen dat de vlam van de brander, waarmee de toplaag als het ware vastgesmolten wordt, het hout raakt, of tussen de spleten door binnenin brand veroorzaakt.
21 november 2019 – toen destijds de dakconstructie gemaakt werd, hebben we er al rekening mee gehouden dat er 1 of 2 dakramen in zouden komen. Het worden er 2, onder het motto beter teveel licht binnen dan te weinig, want je zet er later niet alsnog een raam in.
De ramen zijn 94 cm breed en 118 cm hoog en wegen inclusief verpakking een dikke 50 kilo. Buitenom via de ladderlift konden ze niet naar boven, dus dan maar binnendoor. Het lastigste deel was de koeienstal, waar ze bijna 3 meter omhoog moesten door een gat in het plafond. We hebben de ladder dwars gezet en de ramen met een touw er omheen op de ladders naar boven geduwd en getrokken. De volgende verdieping ging makkelijker, want daar zit geen vloer in en het is daar maar 2 meter hoog.
Door van binnenuit een paar schroeven in het dak te schroeven, kon aan de buitenkant het te zagen gat afgetekend worden. De onderste was makkelijk en voor de bovenste hebben we een staanplaats gemaakt met een ladder en een paar planken. Het zagen van de gaten ging verder probleemloos.
De ramen gingen door het onderste gat naar buiten en met aan weerszijde een dakladder kon het bovenste raam omhoog geschoven worden. De bevestigingsbeugels zaten er inmiddels op, waardoor het raam niet meer door het gat naar binnen kon vallen. Nadat de beugels op het vak vastgeschroefd waren, werden de rand afgedicht met de onderste laag dakleer en konden de gootstukken erop.
De ramen gingen er sneller in dan gedacht, waardoor er nog tijd was om de toplaag van de dakbedekking erop te zetten. Toen dit gedaan was, was dit gedeelte van het dak definitief waterdicht en behoren ongeplande winterse dakreparatie-uitstapjes tot het verleden. Weer een mijlpaal bereikt!
22 november 2019 – vandaag wordt het met 2 tot 9 graden ietsje warmer dan gisteren. Bovendien kwam de zon al snel door en scheen in de loop van de ochtend door de nieuwe ramen naar binnen. Het was nog nooit zo licht binnen.
Gisteren waren we op de gedachte gekomen dat een extra looproostertrede tussen het onderste raam en het lange looprooster wel handig zou zijn. De dakdekkers hadden de spullen meegenomen en de extra tree zit nu op het dak.
Vandaag stonden de 45 steunen voor de zonnecellen op het programma, die in een bepaald patroon op het dak gezet moesten worden. Met het slagsnoer werden horizontale en verticale lijnen getrokken en daarna konden de haken vastgeschroefd worden. Om de waterdichtheid te waarborgen werden er 45 stukjes dakleer uitgesneden en vastgekleefd over de schroeven heen.
Tussendoor kwam ook de Solarmann nog even kijken. Alles zag er goed uit en ze komen nu toch morgen de zonnecellen monteren. Rond halfacht beginnen ze. Redelijk vroeg voor een zaterdag, maar beter dan ‘Kurz nach Sieben’.
Het kwam dus goed uit dat er nog tijd was om de looproosters vast te zetten, zodat de monteurs er morgen overheen kunnen lopen.
Helaas hebben ze het deze week niet af afgekregen en komen ze maandag terug voor de laatste dingen. Afhankelijk van hoe snel alles gaat, zou het kunnen dat ze het randje leistenen aan de tuinkant vast gaan leggen.
23 november 2019 – rond halfacht stond de 4 man sterke zonnecelmontageploeg voor de deur. De 3 monteurs begonnen met het naar boven brengen van de aluminium profielen waarop de panelen gemonteerd worden en de elektricien ging de gelijkrichter ophangen in de daarvoor gereserveerde hoek in de Scheune.
Door een misverstandje werd er een gat in de muur geboord wat later niet nodig bleek te zijn. Dat maken we wel weer dicht, zoals we al vele gaten dichtgemaakt hebben. De gelijkrichter ging vrij snel op z’n plaats en toen konden de kabels en de aarde naar boven getrokken worden. Deze volgen ongeveer de route van de elektriciteitskabel, die ook vanaf het dak komt.
Op het dak werden de aluminiumprofielen op maat gezaagd en vastgeschroefd op de beugels. Daarna kwamen de kabels met de aansluitkastjes, die er o.a. voor moeten zorgen dat wanneer 1 cel geen zon heeft, de hele installatie stil valt. Dit was bij oudere installaties zo, maar nu gelukkig niet meer.
Toen de profielen en aansluitkastjes erop zaten, konden de panelen erop. Dat ging wat lastiger dan verwacht, want in plaats van via de ladderlift moesten ze met de hand naar boven doorgegeven worden, omdat ze te groot waren. Doordat ze met z’n vieren waren ging het toch nog vrij snel en iets na halftwee zat het werk erop.
De installatie werkt in principe wel, maar wordt pas begin 2020 in bedrijf gesteld. Dit vanwege de gegarandeerde vergoeding die je hier gedurende 20 jaar plus het lopende jaar krijgt. In 2019 is dat nog maar een dikke maand en in 2020 kunnen het er ruim 11 worden.
We zijn ook zeer tevreden over het uiterlijk van de panelen. Zelfs als je weet dat ze op het dak zitten, vallen ze niet echt op. Dat komt omdat ze aan de bovenkant helemaal matzwart zijn. Het zijn dus geen glimmende spiegelende panelen met zilverkleurige strepen.
Laat de zon nu (vanaf januari) maar gaan schijnen en we zijn benieuwd naar de opbrengst in de zomer.
25 november 2019 – de nieuwe week begint wat kouder, met (buiten) temperaturen tussen 4 en 10 graden. Behalve in de woonkamer is het binnen met 5-6 graden niet echt veel warmer.
Als het goed is, wordt vandaag het dakwerk afgemaakt. Het eerste karweitje was het monteren van de ‘Rollo’s’, voluit de ‘Außenrolladen’, oftewel de ‘rolluiken’ voor de 2 nieuwe dakramen. We hadden we al eerder naar boven gebracht en via het onderste dakraam gingen ze het dak op. Omdat ze hun eigen zonnecellen en accu hebben en draadloos bediend worden via een afstandbediening, hoefden er geen elektriciteit naar toe en niet veel later waren ze gemonteerd.
Het volgende karweitje was het “verven” van de dakgoot. Dit is nodig, omdat er bij regen bepaalde stoffen uit het dakleer komen die de dakgoot kunnen aantasten. Om dit te voorkomen zit er nu een zinkcoating aan de binnenkant van dakgoot. Afhankelijk van het weer is het raadzaam om dit om de zoveel jaar te herhalen.
Het afsluitende karwei voor deze periode was een rij Schiefer op de dakrand van de achtergevel, naast de zonnecellen. Het idee hierachter is, dat het er dan vanaf de tuin uitziet alsof er Schiefer op het hele dak zitten. Bovendien beschermen de Schiefer de dakleer tegen de zon. Helemaal tot bovenaan ging niet, omdat de steiger te laag was, dus de volgende keer wordt de rest gedaan.
We hebben daarna vanaf de tuin en vanaf de straat gekeken, maar zelfs als je het weet, vallen de zonnecellen nauwelijks op. Dit is te vooral te danken aan het matte donkergrijze uiterlijk van de panelen en de bevestigingsbeugels.
2020
11 oktober 2020 – normaal werken we op zondag eigenlijk niet en als we dat toch doen, dan zijn het rustige karweitjes binnen. Vandaag dus niet, want we waren min of meer vergeten om de buitenranden van de dakkapellen Oxenblutrot te maken. Nu kan dat relatief makkelijk, maar als de Schiefer erop zitten, dan kan het niet meer.
Op het hout wat in het zicht blijft moeten minstens 3 lagen komen; eerst Halböl als ondergrond en daarna minstens 2 lagen lijnolieverf. Rekening houdend met de droogtijden van 8 tot 24 uur, duurt het 3 dagen voordat alles gedaan is. Vandaag dus de Halböl en dan hopelijk in de komende dagen de verf. De binnenkant van de achterste dakkapel hadden we gisteren in de olie gezet, dus daar kon vandaag de eerste laag verf op.
Behalve de binnenrand moest ook de binnenkant van de overstek worden gedaan en het boeiboord aan de zijkanten van de dakkapellen. Hiervoor moesten we het dak op, iets wat we al vaker gedaan hebben. Om beschadiging van het kozijn te voorkomen hebben we een tijdelijke bescherming gemaakt van wat planken.
Bij de achterste dakkapel zaten de sta- en ladderlatten van de bouw destijds er nog. Ze voelden nog redelijk stevig aan, maar voor de zekerheid hebben we er toch wat lange schroeven ingedraaid op de plaats waar we dakladders wilde neerleggen. Bij de voorste dakkapel zaten er geen latten meer voor het raam, dus hebben we die erop geschroefd.
Onze kleinste dakladder was net een paar centimeter te lang, maar omdat het hout is, was er snel 5 cm afgezaagd. Met de dakladders op de ladderlatten konden we overal redelijk goed bij en binnen redelijke tijd zat er op al het hout waar dat nodig was een laagje Halböl.
12 oktober 2020 – normaal wordt de term ‘it giet oan’ voor de Friese Elfstedentocht gebruikt. Wij hebben ook zo’n “evenement” wat al jaren op de planning staat, wat eerder dit jaar afgeblazen werd en waarvan het doorgaan nu ook allerminst zeker was: het Schieferdak op het achterste deel van het huis en in de punt van de achtergevel.
Iets voor 9 uur stonden de dakdekkers voor de deur met een auto vol met steigermateriaal. De eerste helft van de dag waren ze bezig met het bouwen van een ca. 9 meter lange steiger aan de zijgevel en een ongeveer even lange -maar wel aanzienlijk hogere- steiger aan de achtergevel. Toen de steiger bruikbaar was, kon de oude dakleer eraf. Dit zat er inmiddels dubbel zo lang op als de bedoeling was en was duidelijk aan het eind van de bruikbaarheid. Onder de Schiefers komt een laag waterdichte (van buiten naar binnen) maar dampdoorlatende (van binnen naar buiten) folie.
Nadat de dakbedekking eraf was, kon je goed zien hoeveel de planken van het dak in de loop der jaren gekrompen waren tijdens het drogen. Bij het maken hadden we ze tegen elkaar aan gelegd en nu zaten er spleten tussen. Spleten waar licht doorheen kwam en niet veel later ook regen, vergezeld door een regenboog boven de wijnbergen. Gelukkig lagen de zeilen er bonnen nog en kon het water niet veel kwaad. De dakdekkers stopten met het verwijderen van de oude dakbedekking en ging eerst de folie erop doen.
Toen de werkdag van dakdekkers erop zat konden wij aan de slag, want om de 2 lagen Oxenblutrot op de dakkapellen te krijgen moesten we vandaag en morgen verven. Daarna liggen er leistenen en is het dak niet goed begaanbaar meer. De tijd van het jaar brengt een vroege schemering met zich mee en dus ging de laatste verf erop in het licht van een bouwlamp die we op de steiger gezet hadden. Niet ideaal, maar het gaat niet anders.
Een verfkarweitje waar iets meer tijd voor is, zijn de overstek van het dak aan de achtergevel en de beschermrand boven het vakwerk van de achtergevel. In de punt van de achtergevel komen weliswaar Schiefers, maar pas als het dak klaar is. We hebben dus minimaal een week extra de tijd. Ook hier komt eerst een laag Halböl op (vandaag) en daarna in de komende dagen minstens 2 lagen Oxenblutrot.
13 oktober 2020 – de dakdekkers hebben de goot vervangen door een bredere goot, die zou het water beter afvoeren bij een stortregen. De rest van de oude dakbedekking ging eraf, ook op de achtergevel. Overal zit nu folie, die waterdicht is. Als het goed is blijft het binnen droog.
Met een slagsnoer met krijt werden de lijnen voor de Schiefer op het dak getekend, daar gaan ze morgen aan beginnen. We hadden nog oude nieuwe Schiefer van een ander dak, maar die waren niet te gebruiken. Je ziet dan duidelijk kleurverschil als de zon erop schijnt. Voor een dak moet je Schiefer uit dezelfde groeve en liefst hetzelfde jaar gebruiken.
De dakkappellen kregen hun 2e laag Oxenblutrot en die zit er dus precies op tijd op, want vanaf morgen komen er Schiefer op het dak en kunnen we er niet meer bij.
14 oktober 2020 – aan de kant waar het dak min of meer aansluit op het bestaande dak steken de planken een klein stukje over de laatste balk heen. Omdat de overstekende uiteinden teveel veren, komt er een plank van ca. 4 cm dik onder. De dakdekkers hadden die planken meegenomen en wij konden ze eerst impregneren en daarna in de Halböl zetten. Verven is niet nodig, want je ziet ze niet en er komt een antracietgrijze afwerkrand op.
De dakdekkers gingen verder met het aftekenen van de patronen waarin de Schiefer op het dak komen. Bij de ‘Giebelgaube’ dakkapellen komen extra planken, omdat we daar de Schiefer min of meer rond willen laten lopen aan de zij- en bovenkant.
De Schiefers worden in schuine banen gelegd, van rechtsonder naar linksboven, waarbij de onderrand en de rand van de achtergevel uiteraard rechts zijn. Een gewone steiger is niet bruikbaar, dus zitten dakdekkers al eeuwen op een plank op een driehoekig frame wat met touwen aan dakhaken hangt en met een soort bezems op de Schiefer ligt. Hiermee wordt de kracht goed verdeeld en blijven de Schiefer heel.
15 oktober 2020 – de dakdekkers zijn heel even geweest en weer vertrokken toen het begon te regenen. Da’s jammer want het moet niet te veel uitlopen richting de koude maanden.
16 oktober 2020 – vandaag hebben de dakdekkers gelukkig weer volop gewerkt. Bij de achterste dakkapel zijn ze bijna bovenaan en het ziet er zo uit als we voor ogen hadden. We zien nu weer eens goed hoeveel Schiefer er nodig zijn en hoeveel er op maat gemaakt moeten worden.
17 oktober 2020 – het weer was mooi en droog genoeg om vanuit de raamopening van de dakkapel de binnenranden aan de buitenkant van de dakkapel de 2e laag Oxenblutrot te geven, weer een karweitje wat af is.
19 oktober 2020 – de linkerkant (wang) van de achterste dakkapel is nu ook zo goed als af, zodat de dakdekkers nu allebei aan de slag konden met het stuk dak rechts van een dakkapel. Dit gaat redelijk snel omdat er geen lastige randjes en rondingen zijn. Het dakdekken gaat van rechtsonder naar linksboven en ze komen rechts als redelijk dichtbij de nok.
20 oktober 2020 – de dakdekkers zijn met z’n tweeën aan de rondingen aan de zijkant (de wang) en de bovenkant van de linker dakkapel bezig. De rondingen worden gemaakt door relatieve kleine Schiefers zo over elkaar heen te leggen dat regenwater eraf loopt.
De boog die de Schiefer moet krijgen wordt in een standaard Schiefer gekrast, die dan op maat gehakt wordt. Af en toe wordt er gepast en indien nodig nog wat afgehakt. Het is 100% vakwerk handwerk, wat al vele eeuwen op dezelfde manier wordt gedaan.
De Schiefers hebben diverse maten (hoe kleiner, hoe meer er per vierkante meter nodig zijn) en worden in vaste patronen neergelegd (Deckung). Wij hebben gekozen voor een Schuppen-Deckung, een variant van de Altdeutschen-Deckung.
Deze daken zien er ouder en authentieker uit dan de modernere Universal-Deckung. De Schiefers vallen voor ca. 29% over elkaar heen, waardoor er zo’n 40-60 per vierkante meter nodig zijn, die veelal handmatig op maat gemaakt moeten worden. Logisch dus dat het een tijdje duurt.
21 oktober 2020 – de dakdekkers zijn nu aan de rechterkant bij de nok aangekomen. Het stuk wat ze nog moeten doen wordt kleiner en vandaag of morgen beginnen ze aan de achtergevel.
22 oktober 2020 – de dakdekkers hadden het stuk boven de rechtse dakkapel gedaan tot bovenaan. Het dak rondom die dakkapel is aardig af en het ziet er net zo mooi uit als we voor ogen hadden. Helemaal af is de dakkapel nog niet, want aan de voorkant, boven en onder het raam, komen ook nog Schiefers. Er was weinig ruimte om met z’n tweeën verder te werken, dus begonnen ze ook aan de achtergevel.
Op 3 juli 2009 stond er ook een steiger bij de achtergevel die wat met Schiefers te maken had. Toen moesten de Schiefers eraf vanwege de grote verbouwing (in eerste instantie meer ‘sloop’) die er aan zat te komen. Daarna volgde een periode van ruim 4.100 dagen met een Schiefer-loze achtergevel. Vandaag was dus een bijzonder dag, want de dakdekkers begonnen aan de achtergevel!
In principe willen we het pand qua uiterlijk zoveel mogelijk terug brengen in de oude staat, maar we hebben de achtergevel toch op een aantal punten aangepast. De dakoverstek is iets groter, waardoor de gevel beter beschermd wordt en het staat ook mooier. Ook worden onder de overstek de Schiefers in een iets ander patroon gelegd. De 2 raamloze gaten (vrij tochtig voor een slaapkamer) zijn vervangen door 4 ramen. Boven het vakwerk zit nu ook een overstek, die moet voorkomen (en dat ook doet) dat het hout nat wordt. De onderkant van het vakwerk steekt iets naar buiten en heeft jarenlang regen e.d. opgevangen. Dit heeft het hout hier en daar behoorlijk aangetast en dat wordt nu voorkomen.
23 oktober 2020 – dat de temperatuur een paar graden omlaag ging was niet zo erg. Wat vervelender was, was dat het regende. Dakdekkers werken in de regel niet als het regent, dat deden ze dus nu ook niet en ze waren al weer snel vertrokken. Toen het later op de dag droog was konden we op ons gemak de steiger op, om de dakkappelen van dichtbij te bekijken. Het is mooi om de rondingen in het Schieferdak naast en boven de dakkapel te bekijken, waarvan elke Schiefer met de hand op maat wordt gehakt.
26 oktober 2020 – op de zichtkant van het dak zitten Schiefers, maar op de zijkant, die vanaf de straat nauwelijks zichtbaar is, zit bitumen dakbedekking. Dit is niet alleen waterdicht, maar ook kan vocht van binnenuit er niet door naar buiten. Om die reden hebben we een geventileerd dak gemaakt, waar een luchtspleet achter de planken moet zorgen voor ventilatie en afvoer van damp. Aan de onderkant, verstopt achter de dakgoot zit een ventilatierooster en bovenop het dak zitten speciale Schiefers die een ventilatieopening hebben. Om alles te laten werken moeten er een stuk of 13 gaten (ca. 8 cm. diameter) door het dak geboord worden en dat is vandaag gedaan.
Behalve de achtergevel moeten er ook nog Schiefers op de voorkant van de dakkapellen komen, rondom het raam en in de driehoek erboven. Deze Schiefers zijn iets breder dan het hout, waardoor het hout erachter -waar geen Schiefers komen- beter beschermd wordt tegen de weersinvloeden.
27 oktober 2020 – de dakdekkers gingen verder met de achtergevel en de randen rondom de ramen van de dakkappellen. Hiervoor moesten weer de nodige leistenen op maat gehakt worden. Ze leggen de leistenen op een Schieferhaubrücke en slaan ze met een Schieferhammer op maat. Gereedschap wat al honderden jaren nauwelijks veranderd is en wat nog geen 50 Euro kost. Het dakdekken is dus echt handwerk wat je niet zo maar even leert.
28 oktober 2020 – vandaag stonden de laatste Schiefer rondom de ramen van de dakkapellen en in de driehoek erboven op het programma. In de driehoek komt een figuur wat je een opkomende of ondergaande zon zou kunnen noemen, De ene zonsopgang leek wat mooier te worden dan de andere, maar dat hoort bij handwerk. Dat leek de eer van de dakdekkers te na te zijn en hij paste de minst mooie zon aan, zodat we nu een tweelingzon hebben.
Aan het eind van de werkdag begonnen de dakdekkers met afbreekwerk. Normaal betekent dit het begin van een karwei, maar dit keer niet. Het werk aan de zijkant van het dak met de dakkappellen was af en daardoor kon de steiger afgebroken worden!
29 oktober 2020 – vandaag was het figuurlijk een zonnige dag, want de bovenste helft van de Schieferzon in de achtergevel werd afgemaakt. Daarna ook het stuk eromheen en de randen langs het dak. Hiermee was de hele achtergevel af. Het is mooi geworden, precies zoals we voor ogen hadden.
Ook de laatste stukjes bij de dakkapellen aan de zijkant werd vandaag afgemaakt en daarmee was het hele dak af. Er was zelfs nog tijd om een deel van de steiger weg te halen.
Geen zorgen meer over dit deel van het dak (er is nog wel een ander zorgelijk deel), laat nu het herfstweer maar komen.
30 oktober 2020 – dat de temperatuur ietsje hoger lag als gisteren, was vandaag niet van belang. Belangrijker was dat toen de dakdekkers de laatste delen van de steiger afgebroken en ingeladen hadden, het dak af was.
In 2020 hebben we in Kröv niet gedaan wat we wilden doen, maar als we dit wel hadden kunnen doen, dan zouden het dak en de achtergevel nog steeds het bouwhoogtepunt van het jaar zijn geweest.
31 oktober 2020 – het was droog vandaag, zodat we ook buiten wat konden doen. Het kastanjerapen is een soort seizoenswerk, want het komt elk jaar terug zolang de grote kastanjeboom van de buren er staat. Die staat er mogelijk al een eeuw en zal er voorlopig nog wel blijven staan.
De fotoserie staat hier.
