ons avontuur

We wilden nog ‘iets geks’ doen in ons leven en dat werd een vakwerkhuis in Kröv, waar we sinds 2008 aan het werk zijn. Het pand bestaat uit 3 delen. Het oudste deel is uit '1600 en nog wat', dan een deel uit 1779 en tenslotte de "nieuwbouw" van ergens tussen 1779 en 1820. Onze werkvolgorde kan vreemd over komen; dit komt omdat we er ook in willen wonen en dus wordt er ook aandacht aan het “wooncomfort” besteed.

Archief

Hemelwaterafvoer

November 2007 – een voorwaarde bij de koop van de ‘Scheune’ (schuur) was, dat we afstand moesten doen van het zogenaamde ‘Abflussrecht’; het recht om hemelwater (regen, hagel, sneeuw, etc.) weg te laten lopen via de grond van iemand anders (in ons geval waren dat de buren).

Dit eeuwenoude recht stamt uit de tijd dat huizen geen dakgoten hadden en er geen riool was. Tussen sommige huizen zat een klein gangetje om het water af te voeren en zo niet, dan liep het water via de eigen grond of grond van anderen naar de straat, om van daaruit verder naar beneden te lopen tot het uiteindelijk in de Mosel (Moezel) terecht kwam.

Hoewel sommige zaken in het huis de laatste 100 jaar niet veranderd zijn, zijn er gelukkig wel 2 aansluitingen op het riool. De ene zit (waarschijnlijk) in de gang en de andere zit in de garage. Het Abflussrecht had betrekking op het regenwater uit de tuin en dat wat op het dak van de Scheune, koeienstal en garage terecht kwam. Dit water kwam nu terecht in een ton die overliep als hij vol was. Het ‘overlopen’ en het water uit de tuin hoopte zich op in een hoek die permanent vochtig was en waar allerlei soorten mos welig tierden.

Van hieruit een verbinding maken met het riool bleek niet zo simpel:

  • de muur van de garage is van natuursteen, massief en meer dan dan 50 cm dik,
  • de plaats waar de afvoer in de garage precies zat was niet bekend,
  •  in de garage lag een dikke betonvloer,
  • er zit een aardig (later bleek dit aardig groot te zijn) niveauverschil tussen de begane grond binnen en buiten.

Onder deze betonvloer zou ergens een bestaande afvoer moeten lopen en na wat geklop vonden we hem.
Tijdens het hakken van de sleuf voor de afvoer kwamen we ook nog een oude stenen leiding tegen.

 De leiding was kapot en liep richting de straat. We hebben het fototoestel ervoor gehouden en een foto gemaakt, maar dat leverde niets spectaculairs op.

Gelukkig was er ook een “meevaller”; het pand heeft geen fundering (staat op de leembodem) en dus werd besloten om de afvoer onder de garagemuur door te laten lopen. We noemen dit trouwens garage omdat er vroeger misschien wel eens een ossenkar in gestaan heeft en omdat er zo een onderscheid is met de ‘Scheune’.

Ooit heeft er in de garage een waterbak of wastafel gezeten (die er trouwens in de toekomst weer moet komen), want aan de muur zaten wat oude kranen en net boven de vloer was een antieke gietijzeren(?) afvoer te zien.

Vanaf dit punt werd de betonvloer opengehakt om een geschikt punt voor de aansluiting van de nieuw te maken hemelwaterafvoer te vinden. Dit is uiteindelijk na het nodige gehak aardig gelukt.

Ook het tweede deel, het hakken van een 5 meter lange sleuf in de betonvloer ging redelijk soepel en dit gaf tevens een aardig idee hoe een historische stenenhakker -die je wel eens in Amerikaanse gevangenisfilms ziet- zich gevoeld zou kunnen hebben in de tijd dat de ARBO-wet nog niet bestond.

Toen was het tijd voor een lastig stukje, want de leiding moest onder de buitenmuur duur. Aan de binnenkant was het werk redelijk snel gebeurd, want -doordat er geen fundering zit- al na een centimeter of 20 graven eindigde de buitenmuur en kon er een gang onder de muur door gegraven worden. Hierna werd een buis (met dop) in het gat onder de muur door geslagen en hoefde deze “alleen maar” opgegraven te worden aan de buitenkant.

Het “even” opgraven aan de buitenkant viel behoorlijk tegen. Het eerste probleem was, waar te beginnen met graven? Uitmeten is nogal lastig als er geen openingen in de muur zitten, de muren niet haaks op elkaar staan, de muur nogal varieert in dikte en er een behoorlijk hoogteverschil is. Na op verschillende manieren de plaats zo goed mogelijk bepaald te hebben, kon het graafwerk beginnen. Jammer maar helaas, want na 70 cm diep gegraven te hebben was er nog geen buis te zien….

Dus, onder het genot van een regenbui, het gat wat eerst wat groter gemaakt en daarna nog dieper. Dat viel niet mee, want natte leem schept niet lekker, zelfs niet met een kleispa. De grens van 1 meter werd bereikt en nog steeds geen buis, maar bij de volgende schep werd iets geraakt en met het gevoel van een piraat die een schat gevonden heeft werd het leem rondom de buis weggegraven.

Als ‘bewijs’ van de noeste arbeid werd een foto gemaakt waarop de diepte af te lezen is. Als eerste valt meteen het hoogteverschil tussen binnen en buiten op; bijna een meter!

Een tweede verschil is de positie van de afvoerbuis; op de ene foto gaat hij onder een hoek van 90 graden onder de muur door, maar op de volgende foto komt hij er scheef onderuit. Er moet dus een aardig verloop in de dikte van de muur zitten (nog niet nagemeten).

Ondanks de regen wogen de spreekwoordelijke laatste loodjes dit keer niet zwaar, want nadat de leidingen aangesloten waren, ging het dichtgooien van het gat “-tig” keer sneller dan het graven.

Via het putje kan het water op de grond weglopen, terwijl het water van dak via de buis weg kan lopen.
Het putje en de buis zijn overigens wel tijdelijk (al zullen ze er wel een paar jaar in zitten), want ooit is het de bedoeling om ze te vervangen door oudere versies, die beter bij het huis passen.

Hiermee is dit project voorlopig afgewerkt en loopt het water van het dak van het achterste deel voor het eerst sinds 1779 het riool in.

2008

In 2008 hebben we hier niet aan gewerkt.

2009

Juli 2009 – na een stortbui (Wolkenbruch) waarbij er in korte tijd 65 mm water viel, hadden we een binnenzwembad in de garage. Omdat we via het dak al genoeg water binnenkrijgen werd deze nieuwe bron opgespoord en al snel was duidelijk dat het water via een watervalletje door de muur heen stroomde. Aan de andere kant van de muur stond de plas die hiervoor verantwoordelijk was.

Aangezien deze regenbui waarschijnlijk niet de laatste in z’n soort was, werd er toch maar wat gedaan om herhaling te voorkomen. Gekozen werd voor een “bestrating” van grote kiezels in beton rondom en aflopend naar het afvoerputje. De gedachte was weer een stuk simpelere dan de uitvoering, maar na een tijdje lag het er.

Sindsdien hebben we geen water meer in de garage gehad via deze weg. De eerlijkheid gebied te zeggen dat we ook geen wolkbreuken meer gehad hebben. Een bijkomend effect lijkt te zijn dat het ook in keuken droger wordt, maar helemaal zeker weten we dit nog niet.

Een nadenkende lezer zal zich misschien afvragen waarom dit niet eerder is gebeurd? Het antwoord hierop is de oprit/muur die de buurman inmiddels gebouwd heeft en die voorkomt dat het water via zijn grond wegloopt zoals vroeger het geval was. De oprit/muur is overigens geen verrassing voor ons; al voor de koop wisten we dit en dat is ook de reden van de aanleg van deze afvoer.

In de toekomst moet er een afvoer onder dit kiezelpad komen, die helemaal naar de achterkant van het huis loopt.

 

 

2010 t/m 2023

Het is er nog niet van gekomen om de afvoerbuis te leggen, maar er zijn plannen voor 2024 …

2024