ons avontuur

We wilden nog ‘iets geks’ doen in ons leven en dat werd een vakwerkhuis in Kröv, waar we sinds 2008 aan het werk zijn. Het pand bestaat uit 3 delen. Het oudste deel is uit '1600 en nog wat', dan een deel uit 1779 en tenslotte de "nieuwbouw" van ergens tussen 1779 en 1820. Onze werkvolgorde kan vreemd over komen; dit komt omdat we er ook in willen wonen en dus wordt er ook aandacht aan het “wooncomfort” besteed.

Archief

Dak

Medio 2007 Al tijdens het koopproces wisten we dat een deel van het dak niet in orde was. Van het dak van de Scheune ontbraken hele delen en omdat ook de tussenvloeren grotendeels ontbraken kon je zo vanaf de begane grond via het 5 tot 9 meter hoger liggende “dak” (dat er dus deels niet was) naar de mooie blauwe lucht kijken. Hier tegenover stond natuurlijk, dat bij minder mooi weer, water, hagel en sneeuw met hetzelfde gemak naar binnen kon vallen.

Dit was echter niet het grootste probleem, want in de Scheune zit geen vloer (al hebben we recent ontdekt dat er wellicht een vloer van keien in ligt) en er lag helemaal niets in.

Wat wel een groter probleem was, was dat er na een fikse regenbui water vanaf het plafond in de keuken naar beneden drupte en plassen vormden op de keukenvloer. De vraag was: waar komt dit water vandaan?
De meningen waren in eerste instantie verdeeld; het zou
(a) via de openingen in het dak van de Scheune op balken terechtkomen en over de balken heen naar het plafond van de keuken lopen, of
(b) via gaten in het dak boven de keuken direct op de leemvloer daaronder lopen, daar doorheen sijpelen en vervolgens op het plafond van de keuken terecht komen.

Inmiddels weten we dat (b) het juiste antwoord is, want het dak boven een deel van de keuken ziet er –als je er overdag van binnenuit tegenaan kijkt- uit als een Sternenhimmel.
Ook aan de andere kant van het dak zitten een paar gaten en de aansluiting tussen dak en schoorsteen is ook verre van waterdicht.

Najaar 2007 Lopend over de balken van de ruimte boven de keuken viel ons een opening in de vloer op, die ons nooit eerder opgevallen was en onder die opening bleek een ruimte te zitten van zo’n 60 cm diep.
Was dit een geheime bergplaats? En wat zouden we vinden?

Helaas was al snel de plotselinge ontdekking van het gat verklaard; een stuk van de leemvloer tussen 2 balken was naar beneden gevallen en op het verlaagde schrootjes plafond in de keuken terechtgekomen Op de foto hiernaast is het gat te zien en waar ‘keukenplafond’ (in het wit) staat, zit de bovenkant van het schrootjesplafond, wat dus nu bedekt is met stucwerk, hout en leem.

Nog dezelfde week viel een tweede stuk vloer naar beneden en tegen dit geweld was het schrootjes plafond niet bestand; het schoot gedeeltelijk los, waardoor er een opening ontstond en er (stro)leem, hout en stucwerk op de keukenvloer terecht kwam. Het plafond bleek kraken en zakken en om verdere instorting te voorkomen werd het ondersteund met een stuk regenpijp.

Gezien de hoeveelheid gaten in het dak was de kans groot dat het niet bij deze 2 stukken zou blijven en eigenlijk wilde we voorkomen dat het hele plafond in de keuken terecht zou komen en we weer een ruimte zonder vloer c.q. plafond (afhankelijk van waar je bent) zouden krijgen.
In het pand ligt genoeg zooi en af en toe zit er ook wat bruikbaars tussen, zoals in dit geval een dekzeil van ongeveer 4 x 4 meter.

Dit dekzeil werd op een verhoogd raamwerk op de vloer gelegd en op 1 plaats werd het door een opening gedaan (als een frietzak) en er werd een gat in gemaakt. De gedachte hierachter was dat het lekwater op het zeil zou vallen, naar de verlaagde punt zou lopen en via het plafond van de keuken in een speciekuip terecht zou komen.

Deze constructie bleek deels te werken, maar er kwam helaas op meer dan 1 plaats water naar beneden in de keuken en dus stonden er in plaats van alleen een speciekuip ook diverse emmers en potten in de keuken om het water op te vangen. De oplossing was dus niet ideaal, maar goed genoeg om de winter door te komen (hoopten we….).

2008

Normaal zie je op een zomerse dag pas sterren als het donker is, maar boven onze keuken hadden we juist een “Sternenhimmel” als de zon scheen.

De “sterren” die op de foto te zien zijn, zijn alleen de gaten in de dakbedekking te zien die toevallig tussen de planken in zitten. Ook op de planken zaten gaten en op 1 plaats kwamen we tot ca. 80 gaten op 1 vierkante meter.

Reparatiepogingen waren gegarandeerd tot mislukken gedoemd en dus moesten de dakbedekking en de nodige planken vervangen worden.

1-9 augustus 2008 Omdat de keuken regelmatig nat werd en de schimmel steeds meer gebied veroverde in de richting van de gang, besloten we andere maatregelen te nemen. Het beste is natuurlijk om de dakbedekking te vernieuwen, maar dit is niet zo simpel. Aan die zijde van het dak kun je namelijk geen ladder neerzetten en ook wisten we niet of de onderliggende dakconstructie nog wel in orde is. Om er meer zicht op te krijgen hebben we een tijdelijk tussenvloertje gemaakt en toen konden we zien dat diverse dakplanken verrot zijn.

Ook zagen we nu de Sternenhimmel van dichtbij en constateerde dat de dakbedekking niet echt in goede staat verkeerde. Het verwijderen van de oude dakbedekking en verrotte planken betekent nogal wat, want stel dat het in die tijd gaat regenen.

Om het huidige en eventuele toekomstige lekwater af te voeren werd een zeil onder de balken gespannen met daaronder een goot die het water via een gat in de muur afvoerde naar de Scheune. Nog steeds niet ideaal, maar de constructie heeft inmiddels diverse praktijktests ondergaan en tot op heden is de keuken droog gebleven!

Tussendoor hebben we met dakreparatiekit en kleine stukjes dakbedekking van binnenuit ca. 30 lekken in het dakgedicht, maar de hoeveelheid water die nog steeds naar binnenkomt lijkt niet echt af te nemen. Achteraf kunnen we concluderen dat dit zonde van de tijd was.

Het plan is nu om een aantal ramen aan die kant in het dak te plaatsen, om via die ramen het dak op te gaan. In de toekomst komt er een dakkapel, maar voorlopig gaan we op zoek naar oude dakramen, want veluxachtige ramen zijn geen gezicht in een oud dak.

4-7 september 2008 Om wat te kunnen doen aan het dak boven de keuken was er thuis een houten dakluik en een soort kozijn gemaakt en dit moest op het dak geplaatst worden. Vooraf werd het luik bekleed met dakbedekking (dat zwarte bitumenspul) en toen was het tijd om een gat in het dak te zagen.

Het weer zat niet echt mee en het was dus nog maar de vraag of het droog zou blijven! Gelukkig bleef het zo goed als droog en kon het gat gezaagd worden en het kozijn geplaatst worden. Omdat het de bedoeling is om later bovenop het kozijn te gaan staan om hoger op het dak te kunnen komen, moest het stevig vast zitten. Dat ook dit dak niet 100% meer is, bleek o.a. uit een rotte dakplank, die dus eerst vervangen moest worden.

Toen het kozijn erop zat en de dakbedekking er omheen weer (hopelijk) waterdicht bevestigd was, was er tijd om de rest van het dak te bekijken. Links -op de plaats waar 3 daken samenkomen- zag het dak er redelijk uit, maar rechts -boven de Scheune- was het nauwelijks meer een dak te noemen.

 

 

 

 

Vanaf de begane grond is dat deel van het dak niet te zien, maar door ver uit het luik te hangen kon net tussen 2 daken en een schoorsteen door worden gekeken. We hebben daar natuurlijk een foto van gemaakt en die staat hiernaast, met de titel ‘zoek de dakdekker’. Op de foto ernaast is het van dichterbij te zien.

18-20 en 26-28 september 2008 Er stonden nog wat dakdekkerswerkzaamheden en gelukkig was het 2 weekenden achterelkaar mooi weer, dus konden we het dak op. Het was de bedoeling om de dakbedekking te vervangen en een paar planken die niet 100% meer waren.

Helaas bleek ook nu de werkelijkheid weer anders te zijn en was het merendeel van de plank niet goed meer en dus moesten de nodige planken vervangen worden. Toen dit allemaal gedaan was, kon de nieuwe dakbedekking erop en lekt er op die plaats voor het eerst in jaren geen water meer naar binnen.

Bij de bouw destijds maakte men zich blijkbaar niet druk over een spleetje tussen de planken en de slechte isolatie die daarvan het gevolg was, want het pand werd behalve een haard in de kamer (en misschien de keuken) toch niet verwarmd.

Op de foto is ook de speciale dakladder goed te zien die nodig is om op het leiendak (Schieferdach) te komen. In tegenstelling tot onze dakpannen worden leitjes op het dak gespijkerd (of gelijmd) en zijn ze niet stevig genoeg om er overheen te lopen. De dakladder (Dachleiter) is een flexibele ladder (meestal van hout) die meebuigt met het dak en daardoor het gewicht verdeelt. De ladder wordt met een sport aan een dakhaak gehangen (of op een dakhaak gezet) die permanent op het dak zitten (let maar eens op de leisteendaken als je weet in Duitsland bent).

Om te voorkomen dat de ladder gaat schuiven zit er een inkeping aan de onderkant van de treden en om wat meer ruimte te krijgen voor je voeten lopen de sporten van de bomen af.

Het is van groot belang dat de sporten goed vastzitten en meestal wordt dit gedaan met 4 boutjes + moeren per sport. In het begin was het even wennen, maar na 3 dagen op het dak gezeten te hebben ging het al redelijk soepel.

Aan de metalen buis op het dak die op sommige foto’s te zien is, zit de elektriciteitskabel bevestigd, want dat gaat hier niet ondergronds.

2009

Juli 2009 We dachten 1 van de 2 “lekwateropvangzeilen” wel weg te kunnen halen, maar na een zware regenbui bleek dit toch niet verstandig, want onder het luik lekte het dak nog. Normaal zou je er redelijk makkelijk bijkunnen, maar zoals wel vaker was het weer eens niet normaal, want hoe zet je een ladder van 6 meter lang neer in een gangetje (tussen ons huis en dat van de buren) wat zo smal is dat er geen kruiwagen doorheen kan?

Toen dit opgelost was werden er vanaf binnen en buiten eerst de nodig slechte planken weggehaald en na nieuwe planken en dakbedekking was het “lekgebied” weer een stukje kleiner.

Zomer 2009 Het dak van het pand zit als gevolg van diverse verbouwingen, verschil in nokhoogte en balklagen aardig ingewikkeld in elkaar en bij diverse aansluitingen is duidelijk te zien dat het water vrij spel had. De ergste problemen worden door ons aangeduid met codenamen als ‘boven de keuken’, ‘boven de garage’, ‘schoorsteen’ en ‘kleine kamer’.

Tot nu toe hadden de dakdekkersherstelwerkzaamheden zich vooral geconcentreerd op het stuk ‘boven de keuken’ en dit is inmiddels opgelost en waterdicht. De keuze moest dus gemaakt worden voor de volgende plek en dat is het stuk ‘boven de garage’ geworden. Doorgerotte balken (foto komt nog) en een onbegaanbare vloer (foto komt ook nog) vormen het bewijs van jaaaaarenlange lekkages.

Qua moeilijkheidsgraad was dit ook weer een stapje hoger, want de lekkages zitten vooral in de hoek waar 2 dakvlakken bij elkaar komen. Zoals wel vaker gaan we ook dit eerst zelf proberen. Gereedschap is tenslotte gemaakt voor mensenhanden en een timmerman inschakelen kan altijd nog.

14-15 augustus 2009 De plaats waar het dak boven de garage en de koeienstal samenkomen kampt al jaren met lekkages. Al ver voor onze tijd is dit begonnen en in de loop van waarschijnlijk tientallen jaren is het houtwerk aardig aangetast. Om erger (voor zover mogelijk) te voorkomen zijn we begonnen met het herstellen van deze hoek en al snel bleek dat een dakhoek wat lastiger is dan een simpel recht dakvlak.

Bovendien waren delen van het dak zo slecht dat we niet verantwoord vonden er een dakladder op te leggen en dus begonnen we vanaf een ladder met het vervangen van de onderste rotte planken. De ontstane openingen konden we als “luik” gebruiken om in te staan zodat we er weer wat hoger bij konden. Het lukte wel, maar het koste erg veel tijd en elke avond moest het provisorisch worden afgedicht, want het kan altijd gaan regenen.

Bij het verwijderen van de dakbedekking was meteen duidelijk dat er het nodig vervangen zou moeten gaan worden.

Vooral de dakplanken waren slecht, maar ook de constructie was niet overal meer 100% en daarom werd die ook hier en daar wat verstevigd. In de toekomst is er een grotere renovatie nodig, maar eerst zijn er projecten met een hogere prioriteit.

September 2009 Zoals op diverse foto’s te zien is lopen de banen dakbedekking verticaal en de vraag was wij nu zouden gaan doen?
Op zich wilden wij ook wel met vertikale banen werken, maar dat betekent dat je moet beginnen vanaf de nok en hier zat een probleem, want om bij de nok te komen moet je over een dak met een onbekende -door waarschijnlijk slechte- staat. Een tweede probleem waren de dakplanken die horizontaal lopen.

We kunnen de beslissing nog even uitstellen; we zijn begonnen met horizontaal te werken, waarbij het repareerde dak tijdelijk afgedekt wordt met horizontale banen dakbedekkingen van een mindere kwaliteit. Als we dit hele dakdeel op deze manier gerepareerd hebben komt de semi-defintieve dakbedekking in de vorm van een goede kwaliteit dakbedekking erop. Op diverse foto’s zijn de diverse horizontale stukken tijdelijke dakbedekking duidelijk zichtbaar.

Oktober 2009 Het weer was onverwacht erg mooi en de gok om het dak boven de garage open te gooien en wat planken en dakleer te vervangen bleek goed uit te pakken. Op de onderste horizontale baan na is het nog een tijdelijke dakbedekking, o.a. omdat we er nog niet uit zijn of we met horizontale of verticale banen gaan werken. Als we dat weten en de onderliggende planken zijn in orde gaat de definitieve dakbedekking erop.

 

 

 

 

 

2010

April 2010 Weer dachten we dat het dak boven de keuken wel redelijk waterdicht zou zijn, maar na de winterstop zat er toch wat water in de lekverklikker. Nu nog uitvinden waar dit vandaan komt.

Mei 2010 Omdat we vanwege een regenbui buiten niet konden werken zijn we op lekkenjacht gegaan en vonden het lek in het dak boven de keuken.

Gebruikmakend van een reeds bestaande naad in de oud dakbedekking besloten we om een stuk dakbedekking van 4,5 m (en 1 m. breed) te vervangen. Dit lukte niet op 1 dag omdat we een trap en ladder moesten plaatsen en er de nodige oude nagels uitgetrokken moesten worden.

Zolang het ‘s nachts niet te hard gaat stormen en regenen zou het een acceptabel risico moeten zijn en dan kan morgen de oude dakbedekking eraf en de nieuwe erop. In een volgend weekend doen we dan het resterende deel van de baan totaan de nok.

Juni 2010 Van het mooie weer werd dankbaar gebruik gemaakt door weer een stukje oude dakbedekking boven de garage te verwijderen. Het was geen verrassing dat niet alle planken 100% in orde waren.

Er werden diverse planken vervangen en op het herstelde stukje dak werd tijdelijke dakbedekking gelegd. Het s nu nog minder dan 2 meter tot de nok en daar moeten we naar toe, voor we er een nieuwe baan dakbedekking op kunnen leggen, als we de banen verticaal gaan leggen, want dat is nog lang niet zeker.

Juli 2010 Al vanaf het begin was de aansluiting tussen dak en schoorsteen verre van waterdicht en bij een stevige regenbui liepen er echt straaltjes water naar binnen. Het dichtmaken hiervan stond nu nummer 1 op de “dichtmaaklijst”, maar dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Probleem 1 was, hoe er te komen? Dat kan vanaf de straatkant, maar dan moet je ladders op de openbareweg zetten en moet je over het deel van het dak dat met ‘Schiefer’ (leisteen) is gedekt. Vanaf de achterkant kan het ook, maar een ladder tegen een rotte dakoverstek zetten is ook niet je van het en dus werd eerst de dakoverstek aangepakt. 

Ook hier bleek weer dat vele lagen dakbedekking nog geen dicht dak garanderen.

Als eerste werden de onderste oude/rotte dakplanken werden verwijderd en vervangen door nieuwe. Er waren balken genoeg om de planken op vast te zetten, want er komen daar 3 dakvlakken bij elkaar.

Helaas was de invloed van een verbouwing uit het verleden aardig groot, want het oude en het iets minder oude dak sloten niet op elkaar aan. Het iets minder oude dak lag op sommige plaatsen 5 centimeter lager.

Om de nieuwe overstek stevig te maken werd het hoogteverschil opgevuld met “vulplanken”. Toen dit gedaan was, werden de vele lage dakbedekking vervangen door 1 nieuw stuk en dat zag er beter uit.
In theorie zou je nu het dak op kunnen, maar ……

er zat wel erg veel beweging in de dakhaak waar de ladder opgelegd moest worden. Om te kijken wat de oorzaak hiervan was, werd er nog een klein stukje dakbedekking weggehaald.

Het bleek dat de dakhaak niet in een balk zat, maar in een plank en dat er bovendien te korte en te dunne spijkers gebruikt waren. De dakhaak werd er dus afgehaald en werd opnieuw vastgezet op de juiste manier.

Tussendoor werd er nog een ander karweitje gedaan: omdat de huizen van oorsprong geen dakgoot hebben, gutst het water naar beneden. Om verdere erosie van de muren te voorkomen werd er hier en daar als noodmaatregel een stuk dakbedekking voor gehangen en werd er een dakgoot en afvoer gemaakt. Hoe dat ging staat hier.

De volgende dag werd de hoek van het dakvlak boven de keuken aangepakt. De hoek zelf ontbrak en een aantal dakplanken verkeerde in een slechte staat.

De slechte delen werden verwijderd en er werd een nieuwe dakhoek gemaakt die stevig genoeg is om op te staan of een ladder tegenaan te zetten.

Hierna werden nog wat lagen oude dakbedekking weggehaald en hier ligt nu een tijdelijke dakbedekking in afwachting van de nieuwe.

Toen de dakranden aan beide kanten stevig genoeg waren om een ladder tegenaan te zetten en je er ook zonder “doorheenzakangst” op kon staan, konden we verder het dak op. De plaats waar het meeste lekkage was (is) is de hoek tussen 2 dakvlakken boven de badkamer en hier staan de nodige wateropvangmiddelen (o.a. een kinderbadje).

Toen we van het onderste deel de vele lage dakbedekking verwijderd hadden, was het meteen weer iets logischer waarom het lekte. De zinken kilgoot (onder de dakbedekking) tussen de beide dakvlakken zat vol met scheuren en was op sommige plaatsen helemaal weggeteerd. Dit is waarschijnlijk veroorzaakt door zuren uit de dakbedekking, want lang niet alle dakbedekking is te gebruiken in combinatie met zink.

Augustus 2010 Weer verder met het dak, maar het schiet niet echt op, want het weer zit niet mee en de meeste planken van het dakvlak boven de woonkamer zijn geheel of gedeeltelijk rot. In de hoeken is de aansluiting slecht gemaakt en het zink wat zou moeten zorgen voor een waterdichte afdichting zit vol met gaten en scheuren. Er overheen zit 1 laag slechte dakbedekking die ook nog niet goed aansluit waardoor er in de hoek de nodige lekkages zijn.

De dakplanken worden vervangen, de hoekaansluiting verbeterd en de nieuwe dakbedekking bestaat uit (a) een laag zelfklevend dakband wat de oneffenheden en scherpe delen moet bedekken, (b) een onderlaag dakbedekking en (c) een toplaag. Dit moet minstens 10 jaar lang lekkages voorkomen.

Tot slot werd de dakbedekking in de hoek van het dak boven de slaapkamer en de gang vervangen door tijdelijke dakbedekking. Er is nu geen tijd om ook het onderliggende dak te repareren, maar het is de bedoeling dat er op die plaats geen nieuw water binnenkomt.
De andere 2 dakhoeken hopen we voor de winterstop op dezelfde manier provisorisch te kunnen afdichten.

Oktober 2010 De temperaturen gaan omlaag en de winter komt er weer aan. Toch nog een keer het dak op gegaan om een paar bekend watervalplekken te dichten. Bij een regenbui goed gekeken waar het water binnenkwam en nu maar hopen dat de gaten ook aan de buitenkant op het dak te vinden zijn. Er was nog 1 wat groter gat waar ook duidelijk licht naar binnenkwam, dus dat moest wel te vinden zijn.

De ladders werden geïnstalleerd en op het dak aangekomen was het lek inderdaad te vinden. In de dakbedekking zat een scheur van ca. 5 cm. en het leek wel of ze geprobeerd hadden om die dicht te spijkeren met asfaltnagels; een vrij kansloze onderneming.

2011

2-7 mei 2011 Op het boven de keuken werd weer wat dakbedekking vervanging. Echt soepel ging dat niet, want de planken eronder waren eigenlijk te kort en stopten ongeveer 15-20 cm uit de dakhoek.

Het dakplankloze deel was afgedekt met een plaatje zink wat inmiddels een aardig gelijkenis met een zeef vertoonde. De diverse lagen dakbedekking lagen los op het zink en het was geen verrassing dat het geheel niet waterdicht was.
Na diverse planken te hebben vervangen kwam er een stuk nieuwe dakbedekking overheen en kan dit deel van het dak er weer minstens 10 jaar tegen.

De dag er na dachten we even snel nog een stuk dakbedekking te vervangen, maar om dat er nog meer planken te kort waren lukte dat niet. Zeker omdat er ook nog een dakhaak vervangen moest worden.

20-22 mei 2011 Omdat de planken te kort waren en niet doorliepen tot de hoek en in verstek gezaagd werden moesten ze vervangen worden. Daarnaast waren er ook planken die vanwege “slechtheid” vervangen mesten worden. Nadat de planken vervangen waren, werden de oude planken waar nodig vastgezet met nieuwe spijkers en tot slot werd de nieuwe dakbedekking er opgelegd en was er weer een paar vierkante meter dak hersteld.

De dag na de wolkbreuk gingen we lekzoeken en bijna alle lekken bleken bij oude asfaltnagels te zitten. Omdat we net weer wat nieuw dakband meegenomen hadden, werd dat over alle asfaltnagels op de naden aan de linkerkant geplakt. Ook kon –over de nok heen- een hoog lek aan de rechterkant gedicht worden en ook hier bleken lekken vooral bij de asfaltnagels op de naden te zitten. We hebben ons al voorgenomen om de volgende keer ook alle naden aan de rechterkant af te plakken.

2 – 5 juni 2011 Een stuk losgelaten dakbedekking boven de garage werd vastgezet en op de naden waar de nagels zitten werd dakband geplakt. Het zou nu aardig dicht moeten zijn en het is wachten op een ‘testbui’ om te zien of dit echt zo is.

9 – 12 juni 2011 De laatste naden werden afgeplakt en nu het resultaat van een flinke bui afwachten.

1-4 juli 2011 De dakbedekking boven de garage was na een bui voorzien van ‘bandenplakstickers’ en bij de volgende bui lekte het weer op een andere plek. De dakbedekking was gewoon ‘op’ en het geschuif met ladders –om lekken te dichten- kon eenvoudig nieuwe gaten maken.

Aanvankelijk was de gedachte om er simpelweg een laag nieuwe dakbedekking overheen te leggen, maar eenmaal op het dak werd toch eerst de oude dakbedekking eraf gehaald. Dit kostte wel meer tijd, maar we konden dan wel de scherpe spijkerresten verwijderen, om te voorkomen dat de nieuwe dakbedekking meteen geperforeerd zou worden. Tijd om hier ook de dakplanken te vervangen was er nu niet; dit komt wel als de definitieve dakbedekking erop komt.
Aan het eind van de middag was er weer een stuk dak voorzien van een tijdelijke nieuwe dakbedekking. Het is nu weer wachten op een stevige bui om te kijken waar het nog lekt….

26 augustus 2011 Het dak was redelijk dicht, maar zelfs de nieuwe dakbedekking was niet bestand tegen de reuze hagel.

September/oktober 2011 We gingen verder met de nieuwe daktactiek: niet meer eerst het slechte hout vervangen en dan de nieuwe dakbedekking erop, maar eerst een goedkope laag dakbedekking over de aanwezige dakbedekking heen om alles zo waterdicht mogelijk te krijgen en daarna pas verder gaan met het vervangen van de dakbedekking.  Misschien gebeurt dat laatste wel nooit, want de kans bestaat dat het dak vervangen moet worden als we de bestemmingswijziging doorvoeren.

 

 

 

 

2012

10 – 12 juli 2012 Voor het eerst zaten we dit jaar weer op het dak. Er moest nog een nieuw stuk dakbedekking komen op de achterkant van het dak waar vorig jaar nieuwe Schiefer op gekomen zijn. Dit is een raar klein stukje steil dak, waar nog oude dakbedekking op zat. Na de beruchte hagelbui hadden we er wel een stel plakkers opgedaan, maar bij een recente bui bleek het nog niet helemaal waterdicht te zijn.

Er zit nu een nieuwe laag op met een houten rand om het opwaaien te voorkomen en er komt geen ongewenst water meer binnen.

14 november 2012 – in de nevelige kou begonnen we het oude dak af te breken. Eerst de dakbedekking en dan af en toe een plank zodat je in het dak kon staan en tot bovenaan kon komen.

Vervolgens werden de planken er van boven naar beneden afgehaald en het duurde niet lang voordat de planken eraf waren. Aan de andere kant ging het makkelijker, want daar was het oorspronkelijke dak al na de instorting in 2008 vervangen door planken die prima als “trap” te gebruiken waren.

Ondertussen was ook de timmerman gekomen met een nieuwe lading hout voor het dak. Hij begon vast met de Fußpfette vast te schroeven aan de vloerbalken, zodat de dakbalken erop konden steunen. De rest ging verder met dak waar inmiddels alle planken af waren.

Waarschijnlijk al vele tientallen jaren, of mogelijk eeuwen, lag er bovenin een soort ladder om wijnvaten de kelder in te laten glijden. We hadden al eens eerder -zonder succes- geprobeerd die weg te halen en zelfs nu het dak eraf was ging het nog lastig.

Na de planken was de draagconstructie aan de beurt en daarvan werd het hout apart gelegd, omdat daarvan delen terugkomen. Twee balken lieten we nog even zitten, omdat anders de kans groot zou zijn dat de dan losstaande gevel zou omvallen en dat was nu net een stuk wat moest blijven.

Eindelijk konden we toen beginnen met de opbouw van het nieuwe dak. Als eerste kwamen er 2 staanders met daarop de nok, want in tegenstelling tot het oude dak heeft het nieuwe dak een nokbalk. Geheel op handkracht werd de nok op z’n plaats gelegd en ook bij dit nieuwe deel worden traditionele vakwerkverbindingen gebruikt.

Na de nok waren de dakbalken aan de beurt; 1 voor 1 werden ze naar boven gebracht, op hun plaats gelegd en voor de zekerheid meteen vastgeschroefd.

Met elke balk groeide het dak en na een wat lastiger stukje bij de opening voor de dakkapel, duurde het niet lang of alle balken aan de voorkant lagen erop.

Daarna was de achterkant aan de beurt en dat ging wat sneller doordat daar geen dakkapel komt. Net op tijd voor het donker waren we klaar en met de nieuwe dakconstructie is er weer een mijlpaal bereikt!

De complete fotoserie van het dak van de Scheune staat hier.

15 november 2012 – we hadden nog steeds geluk met het weer, want het was nog steeds droog. Vandaag zouden de planken en de dakbedekking erop gaan. Tijdelijk komt er bitumen op het dak, want in de toekomst moet er leisteen op, maar dat kan pas als ook het andere stuk dak klaar is.

Omdat het nieuwe dak tijdelijk hoger is dan het oude, moet de overgang goed dichtgemaakt worden, want we hebben al water genoeg binnen gehad.

Al doende leren we ook steeds meer vaktermen uit de vakwerkbouw, want zo ongeveer elk stuk hout heeft een eigen naam; hiernaast staan wat voorbeelden (klik op het plaatje). Voordat de planken erop kunnen moeten er nog spijkers, nagels en ander oud ijzer uit de gevel worden gehaald, maar dat gaat vrij gemakkelijk omdat de steiger er staat.

Omdat we in het gangetje nauwelijks een steiger neer kunnen zetten, wordt besloten om daar meteen maar een dakgoot te maken. Hier heeft nooit een dakgoot gezeten, maar in de toekomst willen we overal dakgoten.

Als de eerste planken er eenmaal opzitten, dan gaat het snel. Het gaat precies andersom als bij het eraf halen; af en toe wordt er een plank weggelaten om te kunnen staan.

Om het niet te modern te laten lijken hebben we planken met verschillende kleuren en breedtes.

Het dak groeit snel, aan de zijkanten laten we het oversteken om het daarna in 1 keer recht te kunnen afzagen. Terwijl er aan de ene kant nog planken opgezet worden, komt aan de andere kant de dakbedekking erop; vandaag willen we het dak zo dicht mogelijk hebben.

Het lukt om de dakbedekking er deze dag op te krijgen, behalve de laatste baan want die kan er pas op als de lijst bij de achtergevel erop zit.

16 november 2012 – de weergoden waren ons nog steeds goed gezind. Het had ‘s nachts wel gevroren, maar het was droog. Vandaag moest de dakkapel erop komen en de laatste baan dakbedekking en dan zou het dak van de Scheune voor het eerst in vele tientallen jaren waterdicht zijn! Het raamwerk van de dakkapel bestaat uit Douglasbalken van 16 x 16 cm. die met traditionele verbindingen aan elkaar worden gezet.

Toen het raamwerk eenmaal stond ging het vrij snel; het dak kwam erop en daarna de planken, de daklijst en tot slot de dakbedekking. Ook hierop komt ooit een leien dakbedekking.

Er kwamen geen onverwachte dingen naar voren en aan het eind van de dag was de dakkapel af en was de gevel plank- en spijkerloos en dus klaar voor de nieuwe planken.

De complete serie van het dak en de dakkapel staat hier en die van de achtergevel staat hier.

2013

3 juni 2013 – in Kröv lopen de elektriciteitsleiding bovengronds en op het deel van het dak dat we dit jaar willen doen staat ook de zogenaamde Dachständer waar de elektriciteit ons huis binnenkomt. Deze moet verzet worden naar het nieuwe deel van het dak en dat is eigenlijk iets wat we vorig jaar vergeten zijn.

Dit moet gedaan worden door of namens de elektriciteitsmaatschappij en in ons geval is dat de RWE. We hebben ze een mail gestuurd met een foto van de huidige situatie en de nieuwe positie.

12 augustus 2013 – iets later dan gepland kwamen de mannetjes van SAG om de Dachständer van de elektriciteitstoevoer te verplaatsen. Dit was nodig omdat anders het volgende stuk dak niet gesloopt en herbouwd kan worden. Ook willen we het dak aan de binnenkant voor een groot deel zichtbaar laten en dan is het mooier dat de stalen buis en het aansluitkastje zoveel mogelijk uit zicht zijn.

Echt verplaatsen was het eigenlijk niet, want we kregen een hele nieuwe aansluiting en de oude werd afgebroken en gesloopt. De positie van de nieuwe is wat gunstiger t.o.v. de kabel van/naar de buren en hierdoor is een extra anker (stalen schoor) om de zijwaartse kracht op te vangen niet meer nodig.

Het eerder gemaakte werkvloertje kwam goed van pas en in ca. 3 uur werden de Dachständer en het aansluitkastje met de hoofdzekeringen vervangen.

De hoofdzekeringen zijn nu 63 Ampère en de hoofdkabel is 16 mm2De fotoserie van vandaag staat hier.

14 oktober 2013 – het was droog maar heiig toen we buiten kwamen. De kans dat het droog blijft is klein, want voor vanmiddag en morgen is er regen voorspeld. Niet echt welkom als je het dak eraf haalt, maar er is weinig aan te doen.

De werkdag begon met het weghalen van een stuk regenpijp, de dakgoot en de haken van de dakgoot. Net nadat dit gedaan was, kwam de timmerman met een aanhanger met hout, op de voet gevolgd door een grote vrachtwagen met oplegger. Samen versperde ze de straat, maar het was maar voor even, want nadat de vrachtwagen een pallet met rollen dakbedekking had gelost en vertrokken was, konden niet al te grote auto’s er weer door.

Na de laatste foto van het oude dak in min of meer hele staat gemaakt te hebben, konden we aan de slag. Aan 2 kanten van het dak werden tegelijkertijd de dakbedekking en de planken weggehaald.

Dit gebeurde wat gecontroleerder en minder sloperig dan vorig jaar, omdat we zoveel mogelijk bruikbaar hout wilden hergebruiken.

Bij het weghalen van het dak wordt eerst van onder naar boven de dakbedekking en hier en daar een plank weggehaald om in te kunnen staan (zie foto hierboven). Vervolgens worden van boven naar beneden de planken eraf gehaald. 

Nadat de ene dakhelft eraf was, gingen we verder aan de andere kant en met 3 man sterk ging dat vrij snel. Het afvoeren van de planken en de dakbedekking richting tuin was eigenlijk nog het meeste werk; zeker in het smalle gangetje aan de linkerkant.

Na een kleine 4 uur stevig doorwerken waren de planken en de dakbedekking eraf. De lucht zag er ondertussen steeds dreigender uit. Af en toe vielen er wat druppels, maar veel last hadden we daar niet van. Na de planken waren de Sparren (dakbalken) aan de beurt.

De meeste balken kwamen er gelukkig redelijk ongeschonden af, zodat we ze kunnen hergebruiken.Sommige konden direct naar de stortplaats vanwege de jarenlange inwerking van water wat door het lekke dak kwam. Dit was het geval toen we het huis net gekocht hadden. Het lichteffect van zonnestralen door de gaatjes was destijds door de buurman omschreven als Sternenhimmel (klik op de foto hiernaast om dit zelf te zien).

Na al dit afbreekwerk werd er vandaag gelukkig ook wat opgebouwd! Aan de staander van het 1e nieuwe dakdeel werd met draadeinden en moeren een balk vastgemaakt. Deze balk, een soort van korte staander, moest de nok van het 2e dakdeel dragen. We hadden hiervoor gekozen, omdat we hier geen lange staander wilden hebben die voor de oude wanden naar beneden zou lopen. Aan de andere kant moest helaas wel een langere staander komen, want daar is alles open en zit geen wand.

Er werd even gediscussieerd of deze oude hoofddraagconstructie van het dak kon blijven, maar dat ging helaas niet. Het nieuwe dak zou er niet goed op kunnen en er was te weinig ruimte om met de nieuwe balken te kunnen manoeuvreren. Het viel niet mee om alles er heel af te halen, maar het lukte toch en dit hout wordt zeker hergebruikt.

De hele dag had de aanhanger met balken voor de deur gestaan en het werd nu tijd om die uit te gaan laden. Boven werd plaats gemaakt en onder werden de balken van de aanhanger af gehaald en één voor één op de oprit van de buurman gelegd.

Omdat die tuin ruim een meter hoger ligt dan de onze konden de balken mooi vanaf daar naar boven getakeld worden. Vooraf was het gebruik van een ladderlift besproken (die hebben we vorig jaar ook gebruikt), maar vertrouwend op onze spierkracht werd besloten om alles met de hand te doen.

Hiervoor was wel een extra man nodig en toen die er was konden we aan de slag. Aan het uiteinde van de balk werd een touw vastgemaakt (1 man) waarmee de balk opgetakeld werd en over de rand van de steiger getrokken werd (2 of 3 man). Dit was -zeker bij de nokbalk- het lastigste stuk. Daarna werden de balken doorgegeven (1 man) en op de tijdelijke werkvloer gelegd.

Bij één van de eerste balken kwam de overbuurman ook kijken/helpen. Dit is -vinden wij- typisch Kröv; de mensen willen graag weten wat er gaande is, maar zijn ook bereid te helpen als het nodig is.
In iets meer dan 2 uur lag al het hout boven en de oude constructie bleek steviger dan wij gedacht hadden. De timmerman had het bekeken en was van mening dat het geen probleem was om al het nieuwe hout erop te leggen en er ook nog met 4 man overheen te lopen. Dit bleek ook geen probleem te zijn, want behalve een al bijna doorgebroken vloerbalk -die echt brak- ging het prima. Dit was meteen een soort van test voor de vide die we op de oude balken willen gaan maken.

Omdat het intussen al half zeven was, was het de hoogste tijd om het zo goed mogelijk af te dichten met een paar zeilen, want het zou zeker weer gaan regenen. Dat ging het inderdaad en niet zo’n beetje ook, want ‘s avonds laat kwam het met bakken naar beneden.

We zijn voor de zekerheid maar even gaan kijken en dat bleek niet overbodig. Op een plaats waar dat zeer ongewenst was lekte er water naar binnen en dat kwam terecht op de leemvloer boven de doorzakkamer. Met extra zeilen werd dit water opgevangen en afgevoerd naar beneden, waar het in het uiterste geval op de betonvloer in de keuken zou terechtkomen. Zover kwam het ook weer niet en de volgende ochtend lagen er alleen wat plassen op het zeil van de nieuwe verdiepingsvloer.

15 oktober 2013 – na het sloopwerk van gisteren, gevolgd door de aanvoer van materiaal en een klein stukje opbouw, moest er vandaag een hoop opgebouwd worden. Ondanks de herfst was het weer redelijk, want tussen de kleine buitjes door scheen de zon regelmatig.

Omdat de oude vloerbalken blijven liggen en er dus geen nieuwe inkomen, kan de Fußpfette niet op de vloerbalken gelegd worden, zoals we vorig jaar bij het eerste deel gedaan hebben. Om de Fußpfette en daarmee de hele dakconstructie stevig te kunnen verankeren, kwamen er op de 4 hoeken ca. 1 m. lange stukken vloerbalk. Deze stukken balk werden met draadeinden aan de oude constructie en aan de nieuwe constructie van vorig jaar vastgemaakt.

Bij het waterpas stellen van de Fußpfette, was het nieuwe deel van vorig jaar het vertrekpunt. We wisten wel dat het vakwerk van het 2e deel wat verzakt was, maar we hadden niet gedacht dat dit ca. 8 cm. zou zijn. Hierdoor was het lastiger om het korte stuk vloerbalk vast te maken en dit werd opgelost door er een stuk uit te zagen, waardoor het half op de onderbalk van het oude dakspant kwam te liggen in plaats van ernaast.

Toen de korte stukken balk vastzaten, werd de op lengte gezaagde Fußpfette erop gelegd. Op de foto is goed te zien dat er aan de rechterkant een stuk eikenhout onder ligt vanwege het hoogte verschil. Ook is goed te zien dat de Fußpfette niet op de oude vloerbalken ligt, maar net wat er boven.

Dit komt omdat de nieuwe vloerbalken van het eerste deel groter/dikker moesten worden als gevolg van de eisen voor de bouwvergunning. Die bouwvergunning was weer nodig omdat we de bestemming van werkruimte wilde wijzigen in woonruimte.

Nu de 4 hoeken vast stonden kon het midden bepaald worden; dit is nodig om te weten waar de staander van de nokbalk moet komen te staan. Toen we het midden bepaald hadden, bleek de staander van het oude dakspant – die overigens niet helemaal doorloopt tot boven – ca. 7 cm. uit het midden te staan.

De nieuwe staander kwam dus gedeeltelijk voor de oude te staan en ook deze werden weer met draadeinden aan elkaar vastgezet.

Voor het volgende karwei was weer spierkracht nodig en met z’n vieren legden we de nokbalk op de 2 staanders. Met plankjes en lijmklemmen werd voorkomen dat de nog losliggende nok zou gaan schuiven en eraf zou vallen.

Niet dat dat echt zou kunnen gebeuren, maar met een balk van dit gewicht neem je het zekere voor het onzekere.
Toen de nok goed lag, werd die meteen vastgezet en daarna werd de verbinding tussen nok en staander af gemaakt. Dit is een gaffelverbinding, om te voorkomen dat de relatief hoge nokbalk zou kunnen kantelen bij een ongelijke belasting van het dak. Ook deze kans is vrij klein, maar zo zijn de bouwvoorschriften hier nou eenmaal.

Na de nok konden de dakbalken geplaatst worden en omdat die al boven lagen en er genoeg mankracht was, ging dat vrij snel. De dakconstructie groeide snel, alleen op de plaatst van de dakkapel en de dakramen duurde het wat langer vanwege de dwarsbalken.

Dit duurde nog wat langer dan gepland, omdat er een houtverbinding was die niet helemaal klopte en dus aangepast moest worden.

Net als vorig jaar hebben we weer een foto vanaf de hoger gelegen ‘Auf Trommerst’ gemaakt; de straat tussen het oude en nieuwe kerkhof. Het is weer een leuke foto geworden, met op de voorgrond de wijnberg -die aan onze tuin grenst-, de leisteendaken van de huizen om ons heen en op de achtergrond de Mosel.

Na een dag stevig doorwerken zaten de balken erop. Er was zelfs tijd om ze vast te schroeven en de Aufschieblingen aan de linkerkant erop te zetten. Gezien de tijd van het jaar en de vrij waterige weersvoorspelling hebben we alles afgedekt met zeilen, wat een stuk makkelijker ging nu er een balkenconstructie onder zat.

16 oktober 2013 – hoewel het constructief niet nodig was, wilden we toch extra ondersteuning onder de Fußpfette. Met alleen een ondersteuning aan de uiteinden zag het er op het oog niet stevig genoeg vonden wij, ook al zal het rekenkundig allemaal best wel kloppen.

Aan elke kant komen er 2 extra houtblokken onder, waardoor de Fußpfette op 4 plaatsen ondersteund wordt. We hadden nog genoeg resthout om die blokken van te maken en toen ze eronder zaten gingen we beginnen aan de dakkapel.

Omdat er op deze verdieping een vide komt om de oude originele houtconstructie zoveel mogelijk zichtbaar te laten (en we de ruimte toch niet nodig hebben), willen we binnen geen “moderne” steunen van de dakkapel zien. Omdat de complete dakkapel met dakbedekking en raam ruim 600 kg. weegt is een goede ondersteuning noodzakelijk.

Dit werd gedaan door korte stukken balk met draadeinden tegen de dakbalken aan te zetten. Daarop werd toen het raamwerk van de voorkant van de dakkapel gezet.

Toen het raamwerk gesteld, werden de eerst de zijkanten van de dakkapel beplankt en daarna konden de dakplanken erop. Om het er niet te modern/nieuw uit te laten zien, zijn de planken bijna allemaal verschillend, met breedtes die variëren van 6 tot 25 cm.

Soms was het een aardig gezoek om de juiste breedtes te vinden in één van de stapels.

De nieuwe planken, die overigens wat dikker zijn dan de oude, werden er van onder naar boven op gezet, waarbij er af en toe een plank weggelaten werd. Die werd net onder de opening vastgespijkerd en zo kun je dan in het dak staan, om verder te werken.

De plank net onder zo’n opening is wat breder, zodat het zeker stevig genoeg is om er met meerdere personen op te staan.

Nadat de dakplanken er grotendeel op zaten, was het dakje van de dakkapel aan de beurt. Ook moest de overgang tussen het nieuwe en oude dak goed afgedicht worden, want door de grotere (hogere) dakbalken ligt het nieuwe dak ca. 10 cm hoger dan het oude.

Het nieuwe dak loopt ongeveer 20 cm. door boven het oude dak en hierdoor wordt de overgang al wat beschermd tegen regen, hagel en sneeuw. Met stukken Pappe (dakleer) over de opening werd het verder afgedicht. Niet echt ideaal, maar het zou een tijdje moeten houden.

Inmiddels was de zon onder aan het gaan en begon het te schemeren, tijd dus om de zeilen er weer op te leggen. Aan de ene kant ging het makkelijker, omdat we maar aan 1 zijde van het dak gewerkt hadden en er nu planken op lagen, maar aan de andere kant maakte de dakkapel het lastiger. Een ouder zeil werd daarom in stukken gesneden en daarmee was het goed dicht te krijgen.

17 oktober 2013 – vannacht had het niet geregend en behalve wat dauwvocht was het droog.

Als eerste hebben we het zeil aan de rechterkant weggehaald, om overal goed bij te kunnen en als alles volgens plan ging, zou het aan de eind van de dag ook niet meer nodig zijn. Daarna werden de laatste planken bovenaan het dak bij de nok erop gezet en een aantal dakhaken. Bovenaan werden diverse dakhaken op het dak gezet.

Het waren de oude haken die er ook afgekomen waren. De dakdekker zal er t.z.t. wel nieuwe op zetten, maar deze zijn de komende jaren nog prima bruikbaar. De dakladders konden nu aan de haken gehangen worden, om de weggelaten planken erin te zetten en het dak dicht te maken.

Nadat het dakkapeldak af was en de over het oude dak uitstekende planken op dezelfde lengte afgezaagd waren, kon de dakbedekking erop. Dit was nog even zweten, want via ladders moesten de ca. 30 kg. zware rollen vanaf de begane grond naar het dak gebracht worden. De stukken Pappe werden op maat gesneden en vastgemaakt met asfaltnagels. Dit is allemaal tijdelijk, want deze kant van het dak moet in de toekomst een Schieferdach worden.

Het weer zat mee totdat de laatste rand dakbedekking onder de dakkapel erop moest. Dit stuk hadden we bewust tot het laatste bewaard, omdat het anders kapot getrapt zou kunnen worden. In de regen werd dus de laatste baan erop gespijkerd en daarna konden we binnen verder werken zonder nat(ter) te worden.

Bij het licht van een bouwlamp werd binnen de 2e laag planken op de zijkanten van de dakkapel gezet en daarna kwam het laatste karweitje van vandaag;  de 2 blokken plaatsen onder de linker Fußpfette. ‘s Avonds hebben we de resterende planken nog naar boven gebracht, zodat we morgen meteen verder kunnen.

18 oktober 2013 – er moest vandaag nog aardig wat gedaan worden aan de linkerkant van het dak. De zeilen werden definitief weggehaald, want die zijn als het goed is na vandaag hier niet meer nodig. Voordat de dakplanken erop konden, moesten er eerst wat kleinere karweitjes gedaan worden.

De steunen onder de Fußpfette werden met stalen hoekjes op het beton van het bovenste ringanker gezet en daarna werden de Aufschieblingen onder op de nieuwe dakbalken geschroefd.

De onderste paar rijen dakplanken konden erop, maar voordat de rest erop kon, moesten eerst de haken van de dakgoot erop. De dakgoot is waarschijnlijk ook een tijdelijke dakgoot, want we willen deze (die aan de dakrand hangt) sowieso deels vervangen door een dakgoot die op de dakrand ligt. Dit omdat er maar erg weinig ruimte (een paar centimeter) is tussen onze dakgoot en de muur van de buren.

Nadat de dakgoot provisorisch in de dakhaken gehangen was, met een nog provisorischere aansluiting met de dakgoot van vorig jaar, gingen we verder met het beplanken van het dak. Een strook van het dak bleef nog even open om personen, materiaal en gereedschap door te laten. Daarna werd deze strook verkleind tot een gat, waarvan de genummerde planken om het dicht te maken, apart gelegd waren.

Voordat het gat dichtgemaakt kon worden, werd de overgang tussen het nieuwe en oude dak met stroken Pappe afgedicht en werden er ook aan deze kant de nodige dakhaken bevestigd.

Van boven naar onder werden de laatste planken in het dak gezet en ook het dakleer werd er meteen op gespijkerd.

We namen de omgekeerde richting (normaal gaat het van onder naar boven) om beschadiging van het dakleer te voorkomen. Dit alles gebeurde in mooi herfstweer, want het was op het dak -uit de wind- inmiddels zo warm geworden, dat de extra laag kleren uit kon. De foto lijkt dan ook eerder in de lente dan in de herfst genomen te zijn.

Het laatste stuk dakleer werd er vanaf de steiger opgezet en toen was ook het werk op deze kant van het dak klaar voor dit jaar.

2014

9 juli 2014 – de werkzaamheden in de slaapkamer begonnen met een onplezierige verrassing, want een deel van een muur en een stuk bij een balk was nat! Omdat dit een leemconstructie is, kan water grote schade veroorzaken en dus gingen we op onderzoek uit.

Het waterspoor kwam uit op de zolder en via het (lekkende) dakraam konden we zien dat er een leitje van het oudste deel weg is of verschoven is. Hieronder was het hout zichtbaar en aangezien het al een paar dagen bijna continue regende is het geen verrassing dat er hier water binnenkomt. Zodra het droog is, gaan we kijken of we er vanaf de straat bij kunnen komen met de lange ladder.

Bij zoveel regenval lekt het overigens op meer plaatsen, ook op de nieuwere stukken waar de tijdelijke dakbedekking op zit. In afwachting van de definitieve leistenen dakbedekking en zonnecellen is er een enkele laag bitumen op gespijkerd en die krijg je eigenlijk nauwelijks dicht.; zeker niet bij langdurige regen en/of harde regen uit een bepaalde richting. Op dit moment kan dit ook niet echt kwaad omdat er meer dan genoeg ventilatie is.

10 juli 2014 – we denken dat een ontbrekende of verschoven leisteen de oorzaak van het lek in het dak van de oude puntkamer zou kunnen zijn. Met de uitschuifladder hebben we een poging gewaagd om erbij te kunnen, maar de dakoverstek zit in de weg. We kunnen wel met een dakladder via een lager dak gaan, maar we zijn bang om als gevolg van onze onwetendheid leistenen kapot te trappen.  We moeten het dus nog even zo laten en er voor de zekerheid een lekbak of zeil onder zetten.

12 juli 2014 – we hebben min of meer besloten om dit jaar nog de leistenen dakbedekking van een klein driehoekig stukje dak te vervangen. Dit stukje dak is de overgang van de oude puntkamer naar de eerste uitbouw. Er zitten nog oude leistenen op, zonder laag folie of bitumen eronder.  Dit betekent dat er bij elke kapotte of scheefliggende Schiefer *(leitje) meteen water naar binnen lekt.

Het dakvlak aan de andere kant is vernieuwd na de hagelstorm en we zijn niet van plan om de dakconstructie te vernieuwen. Hoogstens hier en daar een nieuw stukje balk en een nieuwe dakplank, maar zeker geen heel nieuw dak zoals boven de Scheune en de koeienstal/keuken.

Omdat onder dit stukje dak leemwanden en een leemplafond liggen, is het wel van belang dat het dicht is. Bij de reparatie komt er wel folie onder en we nemen dan meteen de vervanging van een dakraam mee.

In de toekomst ook het dakvlak aan de voorkant nog aan de beurt, want daarin moeten o.a. 3 dakkapellen komen, maar dat zal op z’n vroegst over een jaar of 2 zijn (denken we nu).

1 augustus 2014 – iets voor de afgesproken tijd stonden de timmerman en de dakdekker voor de deur. We hebben eerst binnen op zolder gekeken. De meeste dakplanken zien er bruikbaar uit, maar ook zijn er enkele die vervangen moeten worden.

De Sparren (dakbalken) zien er goed uit en hoeven niet verstevigd te worden. Wel zal er t.z.t. een balk onder de hoek tussen de 2 daken moeten komen, want dat zit nu constructief niet helemaal goed is. Dit komt aan de beurt als we het dak aan de voorkant gaan doen. De kilgoot blijft, maar de huidige zinken (en lekke) wordt vervangen door een zwarte aluminium versie.

Over een kleine 1,5 week gaan de oude Schiefer er dus af. Er komt dan eerst een laag dakleer op en dan ca. 10 m2 nieuwe Schiefer. We gaan voor een Altdeutsche Deckung die ook op de rest van het dak aan de voorkant zit. Dit is dan iets anders als het eerdere opnieuw gedekte dak, maar omdat je beide daken toch niet tegelijk kunt zien is dat geen probleem.
De Schiefer die nu op het stukje liggen zijn nog kleiner en dat zijn waarschijnlijk hergebruikte Schiefer. De dakdekker vertelde dat vroeger Schiefer vaak hergebruikt werd na de sloop van een huis en dat de randjes er dan afgeslagen werden.

De timmerman regelt de steiger en het materiaal en als het goed is gaan we maandag over een week beginnen!

8 augustus 2014 –  begeleid door het geluid van ronkende V8 motoren kwam de steigerboer, om in korte tijd een steiger op te bouwen voor de dakdekwerkzaamheden komende week. Het terugrijden was wat lastiger omdat de straat verderop geblokkeerd was, maar met een trekhaak (eigenlijk duwhaak) aan de voorkant van de auto lukte het toch om door het smalle straatje naar beneden te rijden.

9 augustus 2014 – na de koffie zijn we de steiger opgegaan om het dak te bekijken. We konden nu makkelijk bij de plaats van het ontbrekende leitje komen en hebben daar een stukje dakleer in gelegd voor het geval het tussen nu en het de dakreparatie gaat regenen.

Het hout van het boeiboord van de punt zag er nog vrij goed uit en we hebben het schoongeborsteld en geïmpregneerd.

Met 1 persoon op de steiger en 1 binnen gingen we het recente lek zoeken en we kwamen uit bij een ca. 2 cm. lange scheur in het zink van de kilgoot. De kilgoot is slecht en is al eerder op allerlei plaatsen dicht geteerd. Dat is ook de reden dat deze vervangen wordt door een nieuwe bredere van zwart geanodiseerd  aluminium. Om nieuw lekwater te voorkomen hebben we een stuk reparatieband over de scheur geplakt.

11 augustus 2014 – vandaag komen de timmerman en de dakdekker om aan het dak te beginnen. De weersvoorspellingen zijn niet zo goed, want er is een behoorlijke kan op regen.

Voordat de hulptroepen kwamen hebben we een kruiwagenpad vanaf de straat naar de tuin gemaakt om de leitjes en ander afval snel te kunnen afvoeren.

Zelf hadden we al een stukje van het dak kaal gemaakt, maar met z’n vieren ging dat aanzienlijk vlugger. 2 stonden er op het dak om de leitjes los te maken en naar beneden te laten glijden. Om het vallen van het dak te voorkomen lag er een stuk hout in de dakgoot en was er een stuk hout op het dak vastgemaakt. Nummer 3 deed de leitjes in emmers en liet die met een touw zakken, waarna nummer 4 de emmers omkiepte in de kruiwagen.

De volle kruiwagen werd daarna omgekiept in de tuin, waar een plek die net was opgeruimd nu weer vol licht met leitjes.

Behalve leitjes kwamen er ook wat hout en stukken zink van de kilgoot naar beneden. Het dak is grotendeels goed, maar er waren wat planken die vervangen moesten worden. De planken die niet vervangen hoefden te worden, werden allemaal (opnieuw) vastgespijkerd. We hadden geen stalen nagels en het aantal kromme spijkers gaf aan dat de eiken Sparren waarop de planken zaten nog prima in orde waren. Ook de timmerman vond dat het boeiboord nog goed was en heeft het alleen wat beter vastgezet met wat schroeven.

Ook de oude dakhaken werden er afgehaald en teruggezet nadat de bovenste baan dakleer er lag. Onder de leitjes komt eerst een laag dakleer, zodat er bij een kapot leitje niet meteen water naar binnenkomt. Leitjes hebben een levensduur van minstens 40 jaar en de dakdekker schatte de ouderdom van deze op 60 tot 70 jaar; die hebben hun werk dus goed gedaan.

12 augustus 2014 – iets later dan verwacht kwamen de dakdekker en de timmerman met de Schiefer, de dakhaken en de kilgoot. Na het uitladen gingen we het dak op om de kilgoot erop te zetten. Vanwege de knik in het dak werden het verschillende stukken en toen dit erop zat vertrok de timmerman.

Vervolgens was het de beurt aan de dakdekker om aan het werk te gaan, want op de Dachpappe kwamen de Schiefer. Het was erg interessant om van zo dichtbij te zien hoe zoiets gaat. In de afgelopen eeuwen is er in dit beroep weinig veranderd en het is nog steeds grotendeels handwerk.

Omdat dit dakdeel in een punt begint en dan steeds breder wordt is het wat lastig om het begin te maken. Dit wordt dan op ervaring gedaan en blijkt dan later ook te kloppen. Met een slagsnoer wordt er telkens een schuine lijn van talkpoeder op de leitjes gemaakt en op deze lijn moet de onderkant van de volgende rij gelegd.

Er leitje wordt met 3 verzinkte spijker vastgezet, zodat wanneer er 1 los gaat er nog steeds 2 overblijven zodat het leitje niet kan draaien/verzakken. In de leitjes zitten 3 of 4 gaatjes, maar vaak wordt er met de hand 1 bijgemaakt omdat ze net niet op de goede plaats zitten.

Voordat een leitje gebruikt wordt, wordt er een tik op gegeven en aan de klank kun je horen of er een scheur in zit. Het leitje wordt soms ondersteund met restjes, zodat het niet wiebelt en zo vlak mogelijk op de andere ligt.

Aan het eind van een rij worden de leitjes handmatig pasgemaakt door er met een hamer een stuk af te slaan. Het lijkt soms wel beeldhouwen, zeker als er ook afrondingen gemaakt worden.

Bijna alles gaat op het oog, of er wordt een streep in een leitje gekrast. De duimstok wordt alleen gebruikt om het begin van de volgende rij uit te meten.

Zo groeide het nieuwe dak rij voor rij, waarbij onze taak beperkt was tot het naar boven brengen van de leitjes. Zo’n 350 zouden er uiteindelijk door onze handen gaan.

13 augustus 2014 –voor vandaag is er slecht weer voorspeld: regen en wind, met een temperatuur van maximaal 20 graden. Dit was ook de reden dat de dakdekker onverwachts vroeg voor de deur stond. Hij wilde vroeg beginnen in de hoop voor de regen klaar te zijn.

Aanvankelijk leken de weergoden ons goed gezind en konden we in het zonnetje verder werken aan het dak. Het werk verliep voortvarend totdat de dakdekker bij de dakhaken was, want toen begon het te regenen.

Het was geen korte bui, want het bleef regenen en toen hij ondanks z’n regenjack nat werd, vond de dakdekker het mooi geweest en hij vertrok.

Hij moet nog ongeveer 10-15 leitjes op het dak leggen en dan de bovenste rij van ongeveer 50 leitjes. Voor de bovenrand konden we kiezen of het dezelfde leitjes als op het dak zouden worden, of de iets grotere 30 x 30 leitjes. Beiden vonden we de kleinere leitjes mooier en die worden het dus.

Als de bovenrand erop ligt, dan moet het andere dakvlak gerepareerd worden dat alles wordt nu morgen gedaan, in de hoop dat het dan niet regent…

Toen de dakdekker weg was -en het iets droger was- hebben we wat opgeruimd en de resterende leitjes bovenop de steiger gelegd zodat we morgen meteen verder kunnen. Sinds we onze bouwactiviteiten in de zomer van 2008 gestart zijn is het eigenlijk de eerste keer dat er werk niet gedaan kan worden vanwege regen.

14 augustus 2014 – de dag begon donker en grijs en er is weer regen voorspeld, bij een temperatuur van 17 tot 22 graden. Het zou beter weer moeten worden dan gisteren en da’s maar goed ook, want vandaag moet het werk aan het dak af gemaakt worden. Ook willen we het vakwerk er als het enigszins kan afhalen.

De planning liep in de soep; het repareren van het andere dakvlak duurde veel langer dan verwacht en het werk werd regelmatig onderbroken door een stevige regenbui. Tussen de buien en buitjes door scheen de zon en dat was het weer zo warm dat de regenkleding meteen uitging.

Nadat de dakdekker vertrokken was, konden we gaan opruimen; de resterende Schiefer en afvalstukken moesten naar beneden en het gruis werd uit de dakgoot gehaald.

26 september 2014 – een karweitje wat nog op het programma stond was een lekkend zolderraampje. Dit was destijds kapot gehageld en daarna dicht geplakt. In de loop van de tijd was het toch weer gaan lekken en nu hebben we er nog een stuk dakband overheen geplakt. Mocht het nog steeds lekken, dan loopt het water als vanouds in het oude kinderbadje wat eronder staat.

2015

10 juli 2015 – nadat we boodschappen gedaan hadden, hebben we de auto nog even laten staan als verkeersblokkade. We hadden in de goot aan de voorkant namelijk een los stuk leisteen zien liggen. Afgeschermd door de auto konden we de lange ladder op straat zetten om op het dak te kijken. Het bleek gelukkig mee te vallen, want we konden zelfs niet zien waar het stuk leisteen vandaan kwam. Misschien is het wel blijven liggen na het dakdekken vorig jaar. Wel zagen we een andere lei die los zat en die hebben we vastgezet met een stukje dakband.

10 augustus 2015 – na de regenbui die een deel van de Scheune blank zette, hebben we een rondje door het oude deel gemaakt. Daar bleek dat de lekwaterabsorptiedeken nat was. Het water kwam van een plaats van het dak die gelukkig vrij dicht bij het steekraampje lag. Vanuit het raampje konden we de plek zien en daar bleek een (stuk) Schiefer te ontbreken. Dit zou best eens het stuk kunnen zijn wat we een tijdje geleden in de dakgoot vonden en waarvan we de herkomst op dat moment niet konden achterhalen. Het voordeel van een (nog?) niet-opgeruimde zolder is dat er van alles ligt. Zo lag er ook een stuk dakleer wat we mooi als plaatsvervanger van de ontbrekende leisteen konden gebruiken. T.z.t. zetten we het nog vast met een stukje dakband.

14 augustus 2015 – op zolder bleek alles in orde na 3 fikse regenbuien en de lekdeken was droog gebleven. Het leitje van dakleer zat dus op de goede plaats en voor de zekerheid hebben we het vastgezet met 2 strookjes zelfklevend dakband.

2016

16 februari 2016 – vandaag kregen we van 2 buren een e-mail (waarvan 1 met foto’s) met wat minder goed nieuws. Er was blijkbaar een stuk dakbedekking los gewaaid en dat hing nu over de achtergevel.

Komende vrijdag gaan we er heen om het dak te herstellen en een geluk bij een ongeluk(je) is dat er op de vloer onder het dak een stuk zeil ligt en er daar gelukkig geen leemvloer zit.

19 februari 2016 – voor de komende dagen was er regen en wind voorspeld en dus leek het ons een goed idee om zo snel mogelijk het dak te repareren. Via een tussenstop bij de Baumarkt -om voor de zekerheid nog een rol dakleer te kopen- kwamen we in Kröv aan.

Vanaf de boventuin konden we op het dak kijken en het leek inderdaad dat er maar 1 baan dakbedekking los zat. Tijd om het dak op te gaan, want we hadden geen overnachtingsplannen. Nadat de ladder tegen de achtergevel stond konden we het van dichtbij bekijken. Het leek mee te vallen, al zat de eerste dakbaan voor het grootste deel los.

De asfaltnagels waren -waarschijnlijk door de beweging met het opwaaien- door de dakbedekking getrokken.

Eventjes een nieuw stuk dakleer erop leggen zat er niet in, want er zat geen dakhaak in de buurt en die heb je toch wel nodig als je met een dakladder het dak op wil. Gelukkig hadden we nog dakhaken over van een eerdere dak reparatie en dus was dat probleem ook opgelost.

Toen de dakladders op het dak lagen konden we aan de slag. Eerst ging het kapotte stuk eraf en toen moesten de ‘-tig- oude asfaltnagels eruit. Dat ging redelijk snel en toen konden we nieuwe stukken dakbedekking afsnijden. In totaal hebben we zo’n 3 vierkante meter vervangen. Doordat het aan de onderkant zat, konden we ook in de dakgoot staan om het zaakje vast te spijkeren.

Volgens de buren zou de dakbedekking nog niet zo lang los, maar dat leek toch niet het geval te zijn. Het hout van het dak was groenig (dat gebeurt niet in een paar dagen) en op de dakbaan ernaast zat een soort afdruk waaruit je kon opmaken dat er geruime tijd iets op gelegen had.

Waarschijnlijk is de dakbedekking los gegaan aan de rand en toen omgevouwen verder het dak op. Zo is het een tijd blijven liggen en bij de recente storm is het de andere kant op gewaaid en gescheurd. We hebben de originele foto van net na het snoeien van de knotvlier ingezoomd en bekeken en hierop is te zien dat de dakbedekking toen ook al niet goed meer zat. Dat was 10 oktober (2015) en dus de nodige maanden geleden.

2017

20 mei 2017 – een paar jaar geleden moesten we het oude dak boven de keuken  vervangen. Dit kwam doordat we als gevolg van een bestemmingswijziging van bedrijfsruimte naar woonruimte, te maken kregen met de huidige bouwvoorschriften. Onder andere waren de oude dakbalken te dun en nu zitten er dus dikkere op.

De beste delen van het oude dak hebben we bewaard, in de hoop dat we genoeg hebben om het oude dak aan de binnenkant tegen het nieuwe dak aan te zetten. Vanaf de toekomstige woonkamer en vide zie je dan het “oude” dak. Planken hebben we genoeg, maar balken nog niet.

De oude balken lijken wel “egels” door het aantal spijkers. Af en toe pakken we zo’n balk die we ontspijkeren, schoonmaken en impregneren. We zijn nu ongeveer op de helft.

2018

19 januari 2018 – we kregen een e-mail van de buren met een foto die de weekendplanning helemaal in de war zou gooien. Tijdens de recente storm was er een stuk dakbedekking verdwenen. De planken van het dak waren zichtbaar en het water kon zo naar binnen lopen tussen de planken. Dit moest zo snel mogelijk verholpen worden en we besloten de volgende dag naar Kröv te gaan.

20 januari 2018 – vanaf de straat zagen we de schade. “Gelukkig” was de dakbedekking er links van de Dachständer (aansluiting elektriciteit) afgewaaid en dat betekende dat het niet boven de keuken zat.

We waren erg benieuwd hoe het er binnen uitzag en zijn meteen gaan kijken. De dakplanken waren ook drijfnat aan de binnenkant en van daar was het op de OSB vloer terecht gekomen, op een plaats waar net geen plastic zeil lag. De tijd zal leren hoe watervast de OSB platen zijn. Ook aan de andere kant lekte het en het dak staat nu hoog op de ‘to do’ lijst.

Nadat we een ladder tegen de achtergeval gezet hadden, konden we het dak op om de schade te bekijken. Vooraan hebben we een korte Dachleiter neergelegd en via de dakgoot liepen we naar de plek des onheils. Zo op het eerste gezicht leek alleen die ene baan dakbedekking afgescheurd te zijn en die lag in de dakgoot.

Omdat de dakbedekking niet over de volledige baanbreedte was afgescheurd was er voldoende overlapping voor de nieuwe baan. Eerst moesten we een paar honderd oude asfaltnagels uit het hout trekken, om te voorkomen dat die het nieuwe dakleer zouden beschadigen.

Daarna moesten we eerst een stuk op de nog van de baan ernaast leggen en toen pas kon de echte reparatie beginnen.

Om het hanteerbaar te houden voor 1 persoon en vanwege de nieuwe dakhaak die we er als eerste opgezet hadden, bestond de nieuwe dakbaan uit 3 stukken. Dit betekent wel 2 extra naden (die je eigenlijk zoveel mogelijk wil voorkomen), maar het zijn ook extra nagels die voorkomen dat er een hele baan afwaait. Intussen bleef het regenen en werd het donker en kouder. De laatste uren werd er gewerkt bij het licht van een looplamp en een temperatuur van rond het vriespunt.

Rond kwart over acht was het eindelijk zo ver, de dakbedekking zat erop, de ladders waren weg en het gereedschap was opgeruimd.

2019

13 maart – niet op vrijdag de 13e, maar op woensdag de 13e kregen we een telefoontje van de buurvrouw, dat er na één van de stormen van de afgelopen week een stuk dakbedekking aan de achtergevel hing. Per e-mail hadden ze ook een foto gestuurd. Toen we die bekeken hadden, zagen we een grote gelijkenis met 2016, toen er bij een februari storm een stuk dakbedekking afgewaaid was. Dit was de baan naast de baan die nu het slachtoffer was.

Gelukkig is er nog niet veel onder het dakbedekkingloze stuk dak, want de ‘puntkamer’ staat pas dit jaar op het programma. Door de spleten tussen de plank kan een behoorlijke hoeveelheid water naar binnen komen (en dat zal bij de buien van de afgelopen dagen ook wel gebeurd zijn) en daarom besloten we om z.s.m. naar Kröv te gaan om het dak te repareren.

15 maart 2019 – bij de inspectieronde zagen we dat de buitenmuur van de terraskamer nat wat en dat er plassen water op de vloer van de puntkamer stonden. Deels op het plastic, maar grotendeels op de OSB-platen.

Van de lekkage van vorig jaar weten we dat de OSB-platen redelijk waterbestendig zijn en we hopen dat dit nu ook weer zo is. Het tocht “gelukkig” genoeg om het vrij droog te laten waaien.

Vanaf de tuin zag het herkenbaar uit, want het leek sprekend op februari 2016, toen er ook een stuk dakbedekking langs de achtergevel naar beneden hing. Links 2019, rechts 2016. 

We begonnen met het bereikbaar maken van het dak. Gelukkig stond de buizensteiger er nog en met een ladder en steigerplanken konden we al snel het dak op. Daar bleek dat een oud stuk dakbedekking vanaf de nok losgewaaid was. Het onderste stuk zat er nog op, maar dat was nieuwer, want dat hadden we in de winter van 2016 vervangen.

Omdat er tot aan de nok nieuwe dakbedekking moest komen, hadden we ook lange dakladder nodig. Het was een gedoe om die op het dak te krijgen, maar beter zo dan met regen en wind te improviseren op een nat dak.

Het verwijderen van de restanten oude dakbedekking op de overlappende naden ging lastiger dan verwacht. Het zat behoorlijk vastgeplakt aan de baan ernaast (misschien door de hitte van de zomer van 2018) en we hadden een steekmes nodig om het los te maken.

De oude nagels eruit halen ging een stuk makkelijker en toen we de eerste meter schoongemaakt hadden kon het eerste stuk nieuwe dakbedekking erop. We besloten de banen horizontaal te leggen, zodat er niet weer een hele baan van boven naar onder af kan scheuren. Je hebt wel iets meer naden, maar omdat de dakbedekking een speciale overlappingsrand heeft, zou het waterdicht moeten zijn. Na het eerste nieuwe stuk konen we nog 2 stukken van een meter doen.

We konden redelijk lang doorwerken omdat de glimmende nagels nog vrij lang te zien waren in de schemer, maar rond halfzeven moesten we stoppen. De laatste dikke halve meter ging dus onafgedekt de nacht in en die gaan we morgen doen.

16 maart 2019 – evenals gisteren kunnen we ons vandaag voorbereiden op werk in de regen. Volgens de voorspellers wordt het een wisselvallige dak met regen en wind, met temperaturen van 8 tot 15 graden. Het zou dus buiten weer warmer kunnen worden dan binnen, want vanochtend was het 10 graden in de woon-/slaapkamer.

De laatste baan ging er zonder problemen op en toen was de vraag, wat doen we met de nok? Door de relatief lage temperatuur was de dakbedekking vrij stug en hard en niet goed te buigen. De bovenste baan hebben we 5 cm over de nok (aan de andere kant van het dak) vastgezet. Daarna hebben we er voor de zekerheid nog een stuk dakband opgezet.

Dit is flexibele zelfklevende dakbedekking van 30 cm breed en die hebben we ook op andere stukken nok gezet. Hier hadden we dat niet gedaan, omdat de dakbedekking er toch maar tijdelijk op zou zitten. Nadat de nok afgeplakt was konden de ladders en gereedschap van het dak af en kon er opgeruimd worden.

Het tweede karweitje was de natte hoek boven de keuken. We denken dat hier ook iets niet goed zit met de dakbedekking. Het viel niet mee om daar op het dak te komen, want door onze dakgoten en die van de buren is er nauwelijks ruimte om in het smalle gangetje (met een zeer scheve ondergrond) een ladder neer te zetten.

Toen we op het dak konden kijken zagen we eigenlijk geen gekke dingen en de dakbedekking leek in orde. Omdat schijn kan bedriegen hebben we toch maar een vierkante meter dakbedekking vervangen. Nadat de oude dakbedekking eraf was, dachten we aan de watersporen te kunnen zien dat het water vanaf de zijkant gekomen was.

Er is hier namelijk een hoogteverschil tussen het nieuwe en oude dak (wat lager ligt) en juist vanaf het oude dak moet een hoop water via een klein puntvormig stukje dak naar beneden.

We denken dat wanneer het hard regent, het water over het opstaande randje dakbedekking heen gaat en dat daardoor alles binnen nat wordt. Het nieuwe stuk dakbedekking hebben we daarom wat verder door laten lopen en in de opening tussen de 2 dakdelen geduwd.

Voor de zekerheid hebben we op een lager gelegen deel van een ander dak ook nog een plank en een stukje dakleer onder de dakbedekking gedaan, zodat ook daar het water als het goed is niet meer tegen de gevel klotst.

15 mei 2019 – ’s middags kwam er “hoog” bezoek (de dakdekker) langs om onze ideeën over het dak te bespreken. Ons idee om aan de achterkant indak zonnecellen te plaatsen werd door hem afgeraden. Hij had al regelmatig lekkages moeten verhelpen aan dit soort installaties en een losse installatie op een dak was volgens hem beter en ging langer mee. Hier gaan we dus over nadenken.

Verder hebben we gehad over de legmethode (standaard of Alt-Deutsch) van de Schiefer en gezien de stevige meerprijs en het feit dat je het zelf niet ziet, gaan we waarschijnlijk voor ‘standaard’. Ook steigers, afwerking, ventilatie en dampdoorlatende folie is aan de orde gekomen.

28 juli 2019 – vannacht en vanochtend is er veel regen gevallen, zoveel zelfs, dat het voor behoorlijk wat overlast zorgde. De tijdelijke dakbedekking liet namelijk weer merken dat het ‘tijdelijke’ voorbij is en dat het er al veel te lang op zit. Het lekte namelijk weer aan alle kanten in de puntkamer en de vide.

We hebben wat opvangconstructies met emmers, zeil en planken gemaakt om te voorkomen dat het verder doorlekt naar beneden. Omdat het waarschijnlijk nog wel een paar maanden duurt voordat de definitieve dakbedekking erop komt, gaan we er morgen zeil op doen.

29 juli 2019 – we hadden besloten om de noodreparatie aan het dak toch wat anders te gaan doen en er geen zeil op te doen. Gezien de drukte bij de dakdekkers zou het kunnen dat ze pas begin volgend jaar tijd hebben en de vraag is of zeil de herfst- en voorjaarsstormen weerstaat. We gaan er zelfklevend dakband over de daknagels plakken, want daar zit het zwakke punt.

Het benodigde dakband hadden we niet, dus gingen we eerst na de bouwmarkt om het te kopen en konden we daarna het dak op.

We gingen zo lang mogelijk op het dak, maar op een gegeven moment moesten we van het dak af om niet te laat thuis te zijn. Op zich kwam dat nog goed uit, want we konden nog net voor sluitingstijd naar de bouwmarkt om nog wat rollen dakband te kopen, zodat we genoeg hadden voor de rest van het dak.

2 augustus 2019 – we waren gekomen voor het dak en omdat de dakladders nog op het dak lagen, konden we meteen beginnen. Heel veel konden we niet doen, maar wat we nu gedaan hebben hoeven we morgen niet te doen.

3 augustus 2019 – naast wat andere karweitjes hebben we uiteraard de rest van het dakband over de spijkers op het dak geplakt, want daarvoor waren we tenslotte naar Kröv gegaan.

9 augustus 2019 – af en toe regende het behoorlijk en helaas was het dak waarvan we gehoopt hadden dat het dicht zou zijn niet helemaal dicht. Op 3 plaatsen lekte het nog en daar hebben we eerst emmers onder gezet en later een zeil op de balken erboven. Voor vandaag zou dit genoeg moeten zijn en morgen gaan we kijken of we de lekken kunnen vinden.

10 augustus 2019 – we gingen meteen het dak op om te kijken of er iets te zien was wat op een lek leek. Tijdens de regenbui gister hadden we van binnenuit zo goed mogelijk ingeschat waar de 3 lekken zouden moeten zitten, maar op het dak was er niets te zien. Op de gok hebben we er een paar stukken dakband opgeplakt. We laten het zeil en de dakladders nog maar even liggen, want het zou wel erg toevallig zijn als het dak nu dicht zou zijn.

12 augustus 2019 – we zijn n.a.v. de afgelopen regen nog even op het dak gaan kijken, maar konden niets vinden wat op een lek leek. Het wordt hoog tijd dat het dak definitief gemaakt wordt.

13 augustus 2019 – min of meer op de gok hebben we een paar stukjes dakband op het dak geplakt op plaatsen waar het gelekt zou kunnen hebben. Op het dak was niets te zien, maar omdat het water binnen ergens vandaan moet komen, hebben we er toch maar wat opgeplakt.

16 augustus 2019 – een groot deel van de werkochtend ging op aan een gesprek met de dakdekker, die langskwam met een uitgewerkte offerte. We hopen dat de achterkant van het dak dit najaar nog gedaan kan worden en dan in de lente de voorkant en de achtergevel. Als het goed is, is het gelek dan verleden tijd.

6 september 2019 – de kozijnen in de dakkapellen waren vrij snel geplaatst, want die zijn nog vrij nieuw en recht. Alles paste goed en dus konden de ramen er ook meteen in. Nadat de ramen afgesteld waren, was de achtergevel aan de beurt.

2020

24 oktober 2020 – omdat er in het weekend geen dakdekkers komen hadden we weer vrij spel op de steiger. Dat kwam goed uit, want een vallende Schiefer had de afgelopen week een gat in de dakbedekking van een ander deel van het dak gemaakt.

Net als bij een fietsband hebben we dit gat met een plakker dicht gemaakt.

2021 & 2022

In 2021 en 2022 hebben we eigenlijk niets aan het dak gedaan.

2023

29 maart 2023 – vandaag stond er dakwerk op het programma, want de wind van de afgelopen dagen had een stuk dakbedekking losgerukt en dat was in de dakgoot terecht gekomen. Het dak is weliswaar voor een groot deel vernieuwd en voorzien van een stormbestendige dakbedekking, maar er zijn nog wat stukken waar de dakbedekking behoorlijk te lijden heeft van de ‘tand des tijds’.

Het zit in de planning om dit binnen een aantal jaar aan te pakken – als dat hele dakdeel gerenoveerd wordt – maar eigenlijk nu nog even niet.

Bij de eerste dakinspectie bleek dat er meer aan de hand was, dan het afgewaaide stukje dakleer. Ook op andere plaatsen – maar gelukkig wel in hetzelfde dakvlak – was er dakleer losgetrokken van de nagels. Deze asfaltnagels hebben een grote platte kop, om zoveel mogelijk dakleer vast te houden, maar desondanks was, waarschijnlijk als gevolg van veroudering, het dakleer er omheen gescheurd. Delen van de dakbedekking lagen hierdoor min of meer los op het dak en zijn een makkelijke “prooi” voor een windvlaag.

Voordat de nieuwe dakbedekking erop kon, moest er het nodige gebeuren. Omhoog gekomen stukken oude dakbedekking moesten afgesneden worden en ook waren er de nodige oude nagels die eruit moesten, om te voorkomen dat ze de nieuwe dakbedekking zouden beschadigen.

Daarna was het tijd voor de nieuwe dakbedekking en voor de onderste laag hadden we nog een reststuk goede, dikke dakbedekking. Voor de 2 banen erboven hadden we alleen een dunnere dakbedekking, maar ook die was nog stukken beter dan hetgeen erop zat. Voor rondom de dakhaak (voor de dakladders) hadden we gelukkig ook nog een stukje dikke, stevige dakbedekking.

Voor extra afdichting zit er een strook zink op de nok en de vorige laag dakleer stopte net voor het zink. Wij hebben het zink er afgehaald, toen de dakbedekking tot de nok gelegd en daarna het zink er weer opgelegd. Wel meer werk, maar het zit (hopelijk) beter.

Het deels ondefinieerbare patroon van de asfaltnagels komt door de ondergrond; slechte planken, gaten, nagels van onderliggende dakbedekking e.d. en door beschadigingen in de nieuwe dakbedekking, ontstaan door jarenlange opslag en verplaatsingen.

We kwamen vandaag tot aan de nok en zijn ruim over de helft. Morgen gaan we verder.

30 maart 2023 – de voor vandaag voorspelde 12 tot 18 graden is een prima temperatuur om het dakwerk af te maken. De voorspelling van mogelijke regenbuien met windstoten en onweer is een stuk minder, maar gelukkig komen voorspellingen niet altijd uit. Het geluk was dit keer met ons, want tijdens het dakwerk scheen de zon en viel er slechts een verdwaalde regendruppel.

We besloten om het stuk dak dat we nog moesten doen in drieën te delen. Dit i.v.m. de bereikbaarheid en de grootte en vorm (2 driehoeken en een rechthoek) van de stukken dakleer. Dankzij het uitklapraam en het looprooster, was het dak prima bereikbaar en hoefden we geen ladder vanaf de begane grond te gebruiken.

Evenals gisteren waren de lijnen van de nagels niet overal even recht. De oorzaken waren ook hetzelfde, met de toevoeging, dat (ook gisteren) de kennis en kunde van de hobbydakdekker meespelen.

Het liefst hadden we over de randen bij de nok en de kilgoot een strook zelfklevend dakband geplakt, maar helaas was het dakband wat we nog hadden ver over z’n houdbaarheidsdatum heen, met als gevolg dat de zelfklevendheid zo goed als verdwenen was.

2024

 

 

Van de dakwerkzaamheden hebben we de nodige foto’s gemaakt:
fotoserie van het 1e dakdeel boven de Scheune (2012).
fotoserie van het 2e dakdeel boven de keuken en koeienstal (2013).
fotoserie van het driehoekige Schiefer dak boven de oude puntkamer (2015).