ons avontuur

We wilden nog ‘iets geks’ doen in ons leven en dat werd een vakwerkhuis in Kröv, waar we sinds 2008 aan het werk zijn. Het pand bestaat uit 3 delen. Het oudste deel is uit '1600 en nog wat', dan een deel uit 1779 en tenslotte de "nieuwbouw" van ergens tussen 1779 en 1820. Onze werkvolgorde kan vreemd over komen; dit komt omdat we er ook in willen wonen en dus wordt er ook aandacht aan het “wooncomfort” besteed.

Archief

3 oktober 2025 ‘van slag‘

3 oktober 2025 – de temperatuur was al niet hoog, maar vandaag gaat er nog wat en gaat het met 9 tot 16 graden richting de enkele cijfers. Ook is er een redelijke kans op regen.

Al jaren wordt een deel van ons dagritme bepaald door het slaan van de kerkklokken van de nabijgelegen St. Remigius kerk, net als in de Middeleeuwen, toen de mensen geen eigen klokken hadden. Gister was het nog een armzalig gebeier van een enkele klok, maar vandaag bleef het helemaal stil. Ironisch genoeg is er vanaf vandaag de St. Remigius-Weinkirmis, het bekendste wijnfeest van Kröv.

Wie ook van slag af was, was de lijmert, die gisteren de leemwikkellatjes op het 2e deurtje van het wastafelmeubel plakte. Toen vanochtend de lijmklemmen eraf gingen, leken de latjes al wat te bewegen en bij een zeer beschaafde sterktetest, lieten ze een voor een los.

De PU-lijm lag op het hout en leek er niet echt ingetrokken te zijn en was ook niet of nauwelijks opgeschuimd. Te koud was het niet, misschien was de lijm te oud? Toen we nog eens goed keken, bleek er ander spul in het kitpistool te zitten dan we dachten, namelijk acrylaatkit, bedoeld om voegen af te dichten…..

Nadat alle kitresten verwijderd waren, kon er opnieuw gelijmd worden en dit keer wel met de opschuimende PU-lijm. Helemaal goed ging dit ook niet, want tijdens het kitten scheurde de kitpatroon open. Het lijmen van de latjes ging gelukkig nog net en al tijdens het lijmen was de kleefkracht merkbaar. Onbegrijpelijk dat dit gisteren fout ging.

De scharnieren die we eerder in gedachte hadden, worden het toch niet. Nu we ze in combinatie met het deurtje en het onderstel zien, gaan we gaan voor een maatje groter. Die hadden we toevallig nog liggen en ze passen goed bij het robuuste uiterlijk van het wastafelmeubel.

Het plafond in het portaaltje komt ook nog aan de beurt en net als in de badkamer en het terras blijven de onderkanten van de balken in het zicht. Omdat dit douglashout te nieuw en daardoor te licht van kleur is, worden de zichtbare delen van de balken donkerder gemaakt.

De beschadiging van de balken van het terrasplafond zijn weggewerkt, waarmee het plafond bijna af is.

De hanglamp boven de tafel op het terras willen we van een oude balk maken van ca. 120 cm lang. We hebben genoeg balken liggen, maar de juiste vinden is een ander verhaal. Er zij nu 3 kandidaten; een balk van 160 cm, die min of meer afgevallen is, een balk van 117 cm, die wel erg rustiek is en een balk van 110 cm, die op dit moment de beste kandidaat lijkt te zijn. We denken er nog even over na en misschien gaan we wat proefhangen.

Het is dat het verrijdbaar is, anders zou het garagekastje telkens echt in de weg staan in de werkplaats. Het was al bijna af en nadat de 3e la erin gezet was, de ladefrontjes en het waterbestendige blad erop gezet waren, is het nog verder af en hebben we het in gebruik genomen. Wat nog ontbreekt zijn de grepen voor de 2e en 3e lade.