12 juni 2015 – de dag begon met zon en de voorspelling was 26 tot 33 graden met ’s middags kans op regen en onweer. Dat klopte allemaal vrij aardig; de het grootste deel van de dag was het echt waren en later op de dag viel er een flinke bui.
We hadden spullen meegenomen onze bronwaterloop af te maken. Het water moet uit de krokodillenbek uit de muur komen en valt dan in een waterbak. Vandaar moet het tussen kiezels door naar beneden lopen in een put.
Een pomp moet het daaruit weer naar boven pompen en dan begint de route opnieuw.
Om te kijken of alles past en werkt, hebben we het in de garage in elkaar gezet en getest. Alles paste en werkte goed, dus konden we het in het echt gaan maken.
Het cruciale onderdeel van het systeem is de toevoer van het water via een slag die door een verstopte Pvc-buis loopt. Gedurende de jaren dat er aan de trap gebouwd was, was de buis tijdens meegenomen en kwam uit bovenop de muur. Waar het begin aan de onderkant zat wisten we niet precies meer, maar na wat graafwerk vonden we de buis. Dat de buis niet op te sporen was via het water wat we erin gegoten hadden, werd ook duidelijk. We hadden er destijds een dop op gedaan.
De slang door de buis doen viel tegen, want hij kwam niet verder dan de eerste bocht. Een poging met een touw met daaraan een paar grote moeren mislukte ook. Dat bleef op hetzelfde punt steken.
De volgende poging was een lichte plantendraad met daaraan een plastic dopje. De gedachte was om dat in de buis te laten zakken en er tegelijkertijd water in te gieten. Het water zou het dopje (met draad) meevoeren en het zou er onder uitkomen. Dit leek te lukken, want vele meters draad verdwenen in de buis. Helaas kwam er aan de onderkant alleen maar water uit en geen dopje met draad. Waarschijnlijk zat er ergens een prop draad in de buis.
We hebben toen de draad er weer uitgetrokken, totdat we een beetje weerstand leken te voelen. Als het goed is zou er nu geen prop meer in moeten zitten. Omdat we de pomp bij de hand hadden, hebben we de slag zover mogelijk in de buis gedaan en toen de pomp aan gezet. Het water werd met kracht de buis ingepompt en slechts enkele seconden verscheen het dopje in de inmiddels ontstane modderpoel onderaan de buis.
De laatste etappe was relatief simpel. De draad werd aan de slang geknoopt en zonder viel moeite konden we de slang door de buis trekken. We wisten nu dat we het water boven konden krijgen en konden verder met afvoer.
Als “put” gingen we een speciekuip ingraven aan de rand van het terras. Hiervoor werd de Wiedehopfhacke van stal gehaald en daarmee was het gat snel gemaakt.
Voor de waterloop tussen waterbak en put gebruikten we zogenaamde gritfolie; een soort van vijverfolie met zandkleurig grit erop. De hebben we provisorisch neergelegd om te kijken of alles werkt, maar het wordt nog weggewerkt en gecamoufleerd, zodat het lijkt of bronwater uit de berg via de waterbak tussen grote kiezelstenen door in de put loopt.
Toen alles min of meer op z’n plek lag, konden we gaan testen. De spanning steeg toen de pomp werd aangesloten en begon te lopen. Het duurde even voordat de pomp ontlucht was en het water boven was, maar toen kwam er een behoorlijke straal uit de krokodillen bek. Via de waterbak kletterde het water verder omlaag en liep over de gritbeek richting put. Hier en daar lag de gritbeek nog niet goed, zodat het water de put niet bereikte, maar dat was snel opgelost.
Nog een paar dingen moesten opgelost worden. Er kwam teveel water uit. Omdat we geen kraan hebben, werd met een knik in de slang de hoeveelheid geregeld. Niet echt ideaal en nauwkeurig, maar het werkt wel.
Het volgende punt was de afdichting van de put. Aan de ene kant moest die afgedicht worden, maar aan de andere kant moet de beek erin uitkomen en moest de slang eruit. Na wat denkwerk kwamen we uit op een stuk zandsteen. Dat paste vrij goed, maar is eigenlijk iets te klein. We moeten nog iets vinden voor de rest en voorlopige gebruiken we een bemoste boomstam.
We konden alles nog net even testen voordat het te hard ging regenen. Gelukkig duurde het niet erg lang. Na de regenbui was er nog tijd om een stukje van de rechterkant van de muur te cementeren en het terras met een paar tegels te vergroten.
Wat foto’s van het maken van de waterbak en de “techniek”
